Chicago, Illinois

Na een onrustige nacht (het bed was te kort voor mij, ik lag een halve meter uit het bed met mijn benen), werden we vandaag wakker in Chicago en bleek maar weer eens dat Amerika een land van extremen kan zijn. Na gisteren te zijn vertrokken uit Niagara Falls met 15 graden en gisteravond aangekomen te zijn in Chicago met veel regen, zagen we vanmorgen een strak blauwe lucht met zon toen we het hotel verlieten.

Eerst maar even een heerlijke capucino met croissant voor mij, en voor Heleen een orange juice en een fruitsalade bij de Starbucks gehaald en daarna de stad in. Voordat ze aan haar fruitsalade begon, rookte ze eerst nog haar sigaretje op. Ondertussen kwam er een zwerfster voorbij die ons wat kleingeld vroeg. Op dat moment hadden we zo snel niks bij de hand, dus vroeg ze maar of ze dan die fruitsalade mocht hebben. Die heeft Heleen gegeven en had meteen haar goede daad van vandaag achter de rug.

We hadden een half plan, we wilden een paar dingen gaan bekijken, maar wisten nog niet helemaal hoe. Aangezien de stad nogal groot is, en wij redelijk lui, is lopen niet echt een optie. We hebben dus maar weer een hop on – hop off bus gepakt……again, van de firma Gray Line…..again, en zijn zo de stad door gereden. Om 10.00 uur vertrok de bus vanaf de Sears Tower (het hoogste gebouw van Amerika, 445meter).

Wat we niet echt hadden verwacht, Chicago is een schitterende stad (even de buitensteden daargelaten)!!! Prachtige gebouwen/wolkenkrabbers met schitterende staaltjes architectuur. De verhalen erbij van de gids waren ook prima. We raakten met hem aan de praat voordat we vertrokken en hij vertelde wat over de stad en over honkbal. Ik vroeg hem voor welk team hij was (er zijn er 2, namelijk de Cubs en de White Sox). Hij was voor de White Sox, maar had heel veel liefde voor de Cubs. De reden daarvoor en hoe hij het omschreef deed me eigenlijk direct aan Feyenoord deed denken. De Cubs moest je van houden want “They are a classic disappointment”. Mooier kun je dat niet omschrijven volgens mij. De tragiek van een club gaat toch veel mensen aan het hart. Die gast was sowieso wel grappig. Hij vertelde namelijk dat er deze dag ook een parade was, de zogenaamde Puertorican Day Parade, waarop ik hem vertelde dat wij in NY ook al een Puertorican Day Parade hadden gezien (ik probeerde nog een beetje enthousiast te zijn). Zijn antwoord was net zo simpel, alswel genant voor mij, namelijk “oke”. Tja, in zo’n situatie ga je maar snel over op een ander onderwerp.

Tijdens de rit zag ik voor mij veel bekende dingen uit de Blues Brothers voorbij komen, zoals de treinen die echt om de minuut boven de straten door de stad heen gaan, de wegen eronder (achtervolgingsscene eind film) en het gebouw waar ze hun “mission from God” volbrengen en de $ 5.000,- betalen aan belasting en direct gearresteerd worden door ongeveer 20.000 agenten en special forces. Het 1e waar we uitgestapt zijn was het John Hancock Building. Ook een mega hoog gebouw waar een observatiedeck is op de 94e etage en waar je het mooiste uitzicht hebt over de omgeving van Chicago (volgens de boeken). Ik moet zeggen, het was ook echt fantastisch! Vervolgens zijn we een adapter gaan kopen (we hadden er 2 bij ons, maar zijn ze beide onderweg ergens vergeten cq kwijtgeraakt), aangezien je die nodig hebt voor het elektriciteitsnet. Gelukkig werkt die prima, dus dat probleem is ook weer uit de wereld. Uiteindelijk zijn we de bus weer ingegaan en nog 1 keer uitgestapt bij Grant Park (het park waar Barack Obama zijn speech hield toen hij tot president was gekozen) en bij Buckingham Fountain (de fontein uit de begintune van Married with Children).

Toen om een uur of 4 weer op weg naar het hotel, aangezien we ’s avonds nog naar de Navy Pier wilden en Heleen nog heel heel heel graag een paar wasjes wilde draaien. Ook dat is allemaal weer crescendo verlopen en om een uur of negen vertrokken we naar de Navy Pier, een pier die vroeger gebruikt werd door de marine (geschikt), maar nu 1 groot entertainment inhoudt. Veel boottochten vertrekken daar, er staat een reuzenrad en andere attracties, veel restaurantjes en tijdens de zomer is er iedere zaterdag een vuurwerkshow. De show werd begeleid met stampende house muziek en we moeten zeggen, dit is de mooiste vuurwerkshow die we ooit gezien hebben (op die van zwager Piet met oud en nieuw na dan natuurlijk). Al met al, Chicago vonden we allebei geweldig. Morgen gaan we weer verder met de auto naar de staat Iowa en dan volgt er weer meer.

Groeten,
Heleen en Carlo