Sedona, Arizona - Page, Arizona

Vanmorgen werden we wakker in Sedona, en dat was maar goed ook aangezien we daar namelijk ook waren gaan slapen toen we het licht uit deden. Stel je voor. Voordat we gisteren gingen inchecken vroeg ik aan de hotelmanager of we wel een mooie kamer kregen waarop hij antwoordde: “Yes, it’s the presidential suite!” Waarschijnlijk dan van de president van Botswana o.i.d., want ik moet zeggen dat de kamer mooi was (behalve het uitzicht, we keken op een muur), maar ’s morgensvroeg bleek ook dat als de bovenburen gingen douchen, wij niet meer konden slapen. Het leek wel alsof de leiding door je kussen liep zo gehorig was het.
Zoals gisteren verder al aangegeven, het nieuws wordt hier beheerst door de dood van Wacko Jacko. Michael this, Michael that. Vele praatshows op verschillende zenders en dat gaat de hele dag maar door. Enkele uren na zijn dood was het op alle zenders niet Wacko Jacko, maar de geniale artiest (over de doden niets dan goed zeg maar….), maar inmiddels wordt het al weer redelijk Wacko Jacko.

Wij vertrokken vanmorgen om ongeveer 10.30 uur om eerst even rond te gaan kijken in Red Rock State Park en daarna door te gaan naar Page, een ritje van ongeveer 285km. Het beloofde een mooie rit te worden en dat werd het ook. In het begin de mooie rode rotsformaties rondom Sedona, daarna de zogenaamde “painted desert” (woestijn die verschillende kleuren heeft) en last but not least de voorlopers van de Grand Canyon. Geweldige uitzichtpunten met fantastische landschappen. Uiteraard zijn we onderweg een paar keer gestopt om dit allemaal goed en nader te bekijken.

Op een gegeven moment werd het iets donkerder in de verte, maar wij nog steeds vrolijk in de auto, lekker weertje, muziekje, bla, bla, bla…, tot de lucht opeens ook een beetje roodachtig werd in de verte. Ook ongeveer op dat moment moesten we beide even naar de wc (voor een kleine boodschap) en stopten we bij een benzinepomp. Toen we naar binnen gingen waaide er gewoon een harde wind, maar toen we weer naar buiten gingen was het inmiddels een zandstorm geworden. Wij dus rennen naar de auto en snel naar binnen (Heleen had zand in haar ogen en was even kort uitgeschakeld, net zoals bijv. iemand die getroffen word door de roundhousekick van Chuck Norris). Afijn we reden toch nog redelijk vrolijk verder, ondanks alle ontberingen, toen het plotsklaps begon te regenen en vlak daarna te hozen en bliksemen. Al snel zagen we niet zoveel meer en zijn we maar kort gestopt tot het ergste voorbij was. Daarna is het eigenlijk de hele tijd blijven regenen totdat we aankwamen bij het hotel in Page om een uur of 3 en al snel de zon door brak. We hebben de koffers neergegooid en zijn lekker een paar uurtjes bij het zwembad gaan liggen. Daar lagen we echt heerlijk, tot het blijkbaar ineens ‘bommetjes-uur’ was geworden, want achter elkaar gingen die kids bommetjes maken of salto’s. In ieder geval lagen wij toevallig net slecht en werden onze boeken nat. Ondanks wat iedereen nu direct weer van ons denkt, kwamen wij toch tot de conclusie dat we heel blij zijn met al die kinderen, want iemand moet later toch onze AOW betalen.

In de avond zijn we lekker gaan eten in het plaatsje Page (wij zitten er namelijk net buiten) en dat was het dan wel weer zo’n beetje voor vandaag. We hebben nog maar 1 plan voor we in Las Vegas aankomen en dat is weer rijden over een origineel stukje route 66, door een aantal uitgestorven plaatsjes (schijnt erg leuk te zijn). Onderweg dan nog ergens overnachten (waarschijnlijk in Kingman, Arizona) en de dag erna richting Vegas.

Groeten,
Heleen en Carlo