Albuquerque, New Meixco - Sedona, Arizona

24 juni 2009 Albuquerque – Sedona

Breaking news!!! Elke nieuwszender staat bol van het nieuws over het overlijden van Michael Jackson. Moeten we nu weer onze plannen wijzigen en richting Los Angeles rijden en ons als echte ramptoeristen gaan gedragen? Toch maar niet… we blijven Nederlanders en onze kamer is al geboekt in Las Vegas, dus zonde van het geld! Eerst maar weer terug naar vanmorgen…

Na een goede nachtrust zijn we om 9.45 uur vertrokken uit Albuquerque. Het beloofde een drukke dag te worden, want we zouden langs veel bezienswaardigheden en toeristische wegen rijden. Het hotel in Sedona hebben we vanmorgen op de valreep nog even via internet besproken. Gisteravond keken we voor hotelletjes en zagen het hotel waar we nu in zitten voor $ 57,-- staan, maar ik wilde er toch nog een nachtje over slapen. Dat had ik beter niet kunnen doen, want de volgende ochtend was de prijs opeens gestegen naar $ 88,--. Dertig dollar weggegooid dus, maar we durfden niet te gokken dat de prijs nog meer op zou lopen, dus hebben we maar geboekt. We hebben wel weer iets terugverdiend omdat we bij één park geen entree hoefden te betalen omdat onze Nationale Park-pas van vorig jaar nog geldig was en bij de krater (later meer daarover) kregen we korting, omdat ik lid was van de ANWB. Van dat lidmaatschap hebben we overigens al een paar keer plezier gehad, want bij verschillende hotels hebben we al korting gekregen op vertoon van mijn pas.

De eerste 80 mijl (128 km) zijn we nog gewoon over de snelweg gereden, maar bij Grants in New Mexico zijn we de snelweg afgegaan en hebben we een toeristische omweg gemaakt. De uitzichten op de snelweg waren al mooi, maar dit is toch nog een stukje indrukwekkender met soms kilometers rijden zonder dat je een andere weggebruiker tegenkomt. Je waant je echt in het Wilde Westen. De eerste stop was bij El Morro National Monument. Dat is een rots waar veel reizigers in de 17e en 18e langskwamen op hun weg van oost naar west. Zij lieten vaak een inscriptie achter op de rots en die zijn nu nog steeds te bewonderen. Hierna vervolgden we onze weg en kwamen we door een indianenplaats waar nog steeds handel werd gedreven, maar nu niet meer tussen de verschillende stammen, maar vooral met toeristen, die nu geld ruilen voor goederen.
Inmiddels waren we weer een tijdszone (de laatste tijdens onze roadtrip) gepasseerd en leven we nu dus 9 uur vroeger dan in Nederland. Weer een jetlag dus vanavond…

Na deze omweg zijn we de snelweg weer opgereden en op zoek gegaan naar een lunchplaats. Aangezien de Subway nu zelfs bij mij mijn neus uitkomt, zijn we beland bij Denny’s. Denny’s is ook een keten als McDonalds en Subway, maar dan allemaal net iets luxer (je wordt bijv. gewoon aan bediend).
Onderweg kijken we ook nog steeds of we ergens een liquor-store kunnen vinden, want onze fles Grand Marnier was al na een week op en eigenlijk verlangen we wel naar dit borreltje voor het slapen gaan. Helaas heeft onze zoektocht nog niks opgeleverd…

Na zo’n 100 km kwamen we pas voor de 2e keer tijdens onze reis in een file terecht. De file was ontstaan door wegwerkzaamheden en duurde gelukkig maar zo’n 20 minuten. In Amerika staan er langs de snelweg hele handige, bruine borden met de bezienswaardigheden in de buurt. Soms stelt het niks voor en rijd je voor niks om, maar soms is het heel interessant. Zo kwamen we door die bruine borden uit bij het Meteor Crater Natural Landmark. Op die plaats is zo’n 50.000 jaar geleden een meteoor ingeslagen en heeft dus een vrij grote krater achtergelaten. Dit uitzichtpunt en het museum wat erbij hoorde was het bekijken waard.

Na deze kleine omweg zijn we weer terug gereden naar de snelweg om koers te zetten naar Sedona. We hebben al een eerste glimp opgevangen van het Red Rock State Park en Arianne en IJtske: jullie kunnen gerust zijn, het ziet er indrukwekkend uit. Morgen zullen we echt een rondje door het park maken om van het uitzicht te genieten en een paar mooie plaatjes te schieten. Helaas zit een wandeling door het strakke tijdschema er niet in, want jullie weten hoe gek ik op wandelen ben.

Om even voor zessen kwamen we aan in ons hotel (Kokopelli Suites) en waren we dus weer dik 9 uur onderweg geweest. We hebben wederom een prachtige suite met een jacuzzi naast ons bed!

Sedona is trouwens een leuk stadje, waar je je goed kunt vermaken, als je wat langer de tijd hebt. Vanavond hebben we gegeten in een Mexicaans restaurantje. Toen we binnenkwamen was het helemaal leeg en toen we weggingen was het bomvol en één dampende massa. We trekken blijkbaar volk aan. Beetje jammer dat we geen korting kregen…

Nog even het weer doornemen. Het was vandaag overwegend bewolkt, maar een heerlijke temperatuur van zo’n 25 graden. Je hoort ons niet niet klagen!!

Zo heeft dit verslag toch weer een aardige lengte gekregen. Ik begrijp dat ik wat langer van stof ben dan Carlo, maar dat komt eigenlijk net zo uit. De keren dat hij “aan de beurt” is om te schrijven, maken we net niet heel veel mee en zijn het vaak rustigere dagen. Het had dus net zo goed andersom kunnen zijn.

De woestijn-discussie hebben we vorig jaar ook al gevoerd in Death Valley en wie er nu gelijk heeft…. Daar laat ik me liever niet over uit.

Eva, bedankt voor al je berichten. Ik merk dat je nog niet de tijd hebt gehad om alle stukken door te lezen. Ik kan namelijk maar reacties terugvinden tot Chicago en dat is al weer een week geleden. Ben benieuwd wat je nog allemaal kunt verzinnen.

@Robbert: Sharon Stone was toevallig niet thuis, Al Pacino had geen zin en Ted Danson wilde te graag handtekeningen uitdelen.

Op veler verzoek (Leonie) zijn er weer foto’s bijgeplaatst op http://picasaweb.google.nl/carloenheleen

Morgen meer! Groetjes uit Sedona.