Page, Arizona - Flagstaff, Arizona

Gisteren zijn we voor even van de route 66 afgeweken en hebben we een omweg gemaakt naar Page, omdat we daar de Antelope Canyon wilde zien. Dit gedeelte ging over zeer herkenbare wegen, omdat we vorig jaar dit stuk ook hebben gereden, maar was wel geweldig om weer te zien (de “weetje nog”s waren regelmatig te horen in de auto).

Vanmorgen om 8.30 uur werden we wakker. De lucht was strakblauw en de temperatuur was al prima. Om 11.00 uur moesten we ons melden bij de touroperator voor onze tocht naar de Antelope Canyon. Tot de zomer van 1997 kon je deze tocht op eigen houtje doen, maar toen op 12 augustus dat jaar 11 mensen zijn omgekomen door een onverwachte modderstroom, hebben de autoriteiten besloten dat deze tour alleen nog maar georganiseerd mocht worden gedaan. Er gaan meerdere tours per dag, maar we hadden voor de tour van 11.30 uur gekozen, omdat dan de mooiste lichtinval is. We vertrokken met zo’n 8 voertuigen (anders kan ik het niet beschrijven, ze lijken een beetje op een songtaew die in Thailand vaak gebruikt worden; zie ook onze foto’s), waar 14 man in kan. Als je een beetje pech hebt, kom je in een voertuig terecht met een paar grote Amerikanen en heb je dus maar weinig ruimte, maar wij hadden geluk en zaten bij een groep kleine Japannertjes. Het was zo’n 20 minuten rijden naar de canyon. De Antelope Canyon is werkelijk prachtig en zeker het omrijden waard!! Het is een smalle spelonk, die is ontstaan door modderstromen en wind en is zo’n 400 meter lang en 44 meter diep. Je zou denken dat je die 400 meter zo gelopen hebt, maar door de drukte en de vele fotografen, gaat er toch nog aardig wat tijd overheen. Die drukte is ook eigenlijk het enige minpunt van deze tour. Ik zou zeggen, bekijk de foto’s op http://picasaweb.google.nl/carloenheleen.

Om ongeveer 13.15 uur waren we weer bij onze auto en zouden we onze roadtrip vervolgen. De kortste route terug was over dezelfde weg, maar dit leek ons een beetje saai (hoewel het gebied prachtig is om door te rijden), dus besloten we om een kleine omweg te maken via de zuidkant van de Grand Canyon. Die hadden we vorig jaar ook al gereden, maar het leek ons leuk om nog een keer te doen (for old times sake) en bovendien was onze Nationale Parken-pas van vorig jaar nog steeds geldig, dus konden we gratis langs de Grand Canyon rijden (normaal $ 25,--). We zijn even gestopt bij een uitzichtpunt en het was toch wel weer groots om te zien. Daarna zijn we in één ruk doorgereden naar Flagstaff, waar we zouden overnachten. De route lijkt wat onlogisch, want we rijden uiteindelijk weer een stukje terug, maar op het stuk tussen de Grand Canyon en Las Vegas liggen geen hotels die aan onze standaarden voldoen. Jullie weten: we zijn heel avontuurlijk, maar wel met minimaal 3 sterren!!

Om ongeveer 18.00 uur kwamen we aan in ons hotel (Holiday Inn Express Flagstaff) die we vanmorgen nog even op de valreep via internet hadden besproken. Toen we onze kamer binnenkwamen, was het eerste wat ik zag liggen op het bed een setje oordopjes. Dat beloofde niet veel goeds… Wat blijkt, het hotel ligt langs een spoorbaan, waar elk half uur wel een trein toeterend voorbij komt. En die treinen zijn niet zoals in Nederland met 5 treinstellen ofzo, maar deze hebben wel zo’n 100 wagons. Het duurt dus wel even voor ze voorbij zijn. Benieuwd dus hoe we de nacht door gaan komen, maar daar morgen meer over.

Morgen zullen we dus bij onze eindbestemming Las Vegas aankomen. Via het (voor ons) laatste stukje route 66 zullen we in de loop van de middag bij het vliegveld van Las Vegas aankomen, waar we afscheid moeten nemen van onze autootje en daarna met de taxi naar Caesars Palace om heerlijk uit te rusten, af en toe een gokje te wagen, één of twee shows te bezoeken en woensdag een helicoptervlucht boven de Grand Canyon te maken.

We hebben begrepen dat het heerlijk weer in Nederland is (dat hebben jullie best een beetje verdiend). Hier is het ook nog goed uit te houden, hoewel het vanavond wel wat frisjes werd. De temperatuur in Las Vegas loopt op tot zo’n 40 graden, dus we kunnen onze lol nog op.

Helga, “onze” Hillegomse Bandidos waren alweer thuis als het goed is, maar ik heb inderdaad nog wel even naar ze uitgekeken :). En ik neem aan dat je wel wat werk voor me wegwerkt, zodat ik niet na een week werken weer aan vakantie toe ben…
Cobie, het stuk was inderdaad door Carlo geschreven, we waren alleen vergeten de naam te veranderen. Voor Chuck Norris-wetenswaardigheden, zie http://www.chucknorrisfacts.com/. Het is de laatste dagen trouwens wel erg rustig op het Eva-front…
Trudy, is het bod voor je Thriller-lp al gestegen??

Take care folks!