Warrnambool - Halls Gap (Grampians)

Vandaag stond ons een rustig dagje te wachten. Een rit van ongeveer 200-250 kilometer, dwars landinwaarts naar een gebied wat bekend staat als The Grampians.
Het begon allemaal met een ontbijtje bij een restaurant (we hebben niet overal ontbijt bij het hotel/motel, maar ook in de kleinere plaatsjes zie je verschillende ontbijt-restaurants. Na het ontbijt gingen we poolshoogte nemen bij een uitzichtpunt voor walvissen, Logan Whale Nursery, een mooi platform waar je uitstekend walvissen kunt bekijken….als ze er zijn natuurlijk. En we hadden geluk volgens de walvis-specialist die daar aanwezig was, want er waren de afgelopen weken geen walvissen gespot, maar sinds vanmorgen zwom er een walvismoeder met een kalf rond. Leuk weer om te zien en een goed begin van de dag.

Daarna reden we naar een vulkanisch gebeid in de buurt, de zogenaamde Tower Hill vulkaan. Een vulkaan die al lange tijd niets meer van zich heeft laten horen, maar het was leuk om daar even doorheen te wandelen. Het is een zogenaamde Maar-vulkaan….ik heb geen idee wat het is en kan het uiteraard wel opzoeken, maar als iemand dat wil weten die dit leest, dan adviseer ik Wikipedia.

Hierna vertrokken we dus richting de Grampians, een nationaal park met veel bergen, bossen, watervallen en verschillende bijzondere rotsformaties. De weg er naar toe was niet echt spectaculair en had vooral lange en rechte wegen. Vanaf het plaatsje Dunkeld, waar we geluncht hebben en ik voor de 1e keer een Australische pie heb geprobeerd (heerlijk!) rijd je zo het park in. We hadden bij de lokale VVV wat geinformeerd wat leuk zou zijn om te gaan doen en we besloten om een berg te gaan beklimmen, de Mt. William. Een berg van 1176m hoog waarvan je uiteraard een flink stuk met de auto kunt rijden. Het laatste stuk moet je echter wandelen. Een tocht van 1.8 km die in het begin megastijl (is dat een woord?) omhoog gaat. Dat zijn van die tochten dat je goed geluimd begint, maar na 250 meter al denkt van ‘ zijn we er al?’. Afijn, na iedere bocht kwam er weer andere bocht in zicht in de verte dus het viel best tegen om het te wandelen. Maar we staan regionaal bekend als goede hikers, dus we zijn stug die berg op geklauterd en de beloning was geweldig….een prachtig uitzicht vanaf de top. We waren overigens ook de enigen die deze barre tocht aan durfden. Uiteraard weer een paar selfies gemaakt en daarna weer de berg af en richting ons hotel.

We zitten in een motel in Halls Gap, midden in de Grampians. Als we deur open doen staan er kangoeroes voor onze neus. Zo dichtbij komen ze, dus je moet ook wel uitkijken met de auto waar je rijdt want anders ligt er eentje op je motorkap en ben je het haasje.

Het schrijven wordt er niet beter op merken jullie al, dus ik ga stoppen en laat het morgen weer aan Heleen over.