The Grampians

Vandaag stond het ontdekken van The Grampians op het programma. We kwamen lekker rustig op gang vanmorgen, dus pas om 10.00 uur startten we de auto. Ons hotel ligt in een plaatsje aan de rand van het gebergte en we besloten om bij het verste uitzichtpunt te starten en zo weer langzaam terug te rijden.

De eerste attractie was de McKenzie-waterval. Een kilometer dalen om aan de voet van de waterval te komen, maar het pad was goed aangelegd met voornamelijk traptreden, dus goed te doen. Helaas moet je die trappen ook weer op om terug te komen, maar het was het waard. Gelukkig had het flink geregend, want je moet er natuurlijk niet aan denken om bij een droge waterval aan te komen....
Het volgende uitzichtpunten zijn op Mount Victoria Road zijn: Reed Lookout, The Balconies en Boroka Lookout. Stuk voor stuk hadden ze een adembenemend uitzicht. Voor de lunch moesten we weer terug naar “ons” dorp, want onderweg was er niets te krijgen. Achteraf hadden we natuurlijk broodjes mee moeten nemen, maar achteraf kijk je een koe in de kont…

Voor de lunch hadden we paar belegde broodjes gekocht om aan een van de vele picknicktafels op te peuzelen. Dat ging 5 minuten goed en toen werden we belaagd door een zwerm vogels, dus daar ging mijn goede humeur… Hup, de auto maar weer in dus en op naar een ander deel van het park.

Daar waren The Pinnacles ons doel. Deze wandeling was een stuk lastiger met een hoop klim- en springwerk. Niet mijn hobby, omdat ik het allemaal maar eng vind. Ik vond het uitzicht op de top eigenlijk net zo mooi als op een punt ergens halverwege, maar toch blij dat ik helemaal naar de top ben gegaan en weer wat angsten heb overwonnen. Naar beneden was op veel punten moeilijker dan naar boven, maar 2 uur later en 4,5 kilometer en 110 meter klimmen en dalen waren we weer terug bij de auto.
Als laatste hebben we nog een dikke 1,5 kilometer naar de Silverband Falls gelopen. Het is overigens overal heel rustig in het park en in het plaatsje. Dat komt natuurlijk omdat het winter is en een doordeweekse dag. Voor ons is het natuurlijk prima, het is alleen jammer dat veel restaurants ook dicht zijn. Dat maakt de keuze toch wat beperkter, maar ook vanavond zullen we wel weer wat vinden.

Al met al hebben we zo’n 10 kilometer gelopen, geklommen en gedaald. Morgen zullen we de spieren in onze benen wel voelen, maar dan zitten we (na een rit van 2,5 uur) toch in het vliegtuig naar Sydney. Als het goed is, is het daar een stukje warmer en daar ben ik inmiddels wel aan toe. Overdag is het nu zo’n 11-15 graden. Gelukkig is het overdag wel droog en voor een wandeling is het ideaal weer, maar ik had nu graag nog even voor onze kamer naar de grazende kangoeroes gekeken, maar daar is het echt te koud voor.