Yogyakarta - Kediri

Vandaag een hele rustige dag voor ons, aangezien het voornamelijk een rij-dag was. We moesten een afstand overbruggen van Yogjakarta naar Kediri. De afstand is maar 250 km,alleen onze chauffeur gaf al aan dat het 6 – 8 uur zou duren. Veel verkeer op de weg en niet de allerbeste wegen om er hard te rijden. Daarnaast veel stukken met veel stoplichten. We zouden namelijk de mooie route nemen door de bergen i.p.v. via de snelweg. De eerste 2 uur waren we eigenlijk alleen bezig om de stad uit te komen, d.w.z. verschillende steden achter elkaar. Je hebt hier namelijk nauwelijks plaatsnaamborden als je binnenkomt of als je eruit rijdt. En aangezien Yogjakarta in Midden-Java ligt en het hier enorm dicht bevolkt is, reden we de eerste 2 uur alleen maar door steden die aan elkaar grenzen zoals o.a. Kartasura en Surakarta (ook wel Solo genoemd).Toen we dat eenmaal achter ons lieten en Oost-Java binnenreden werd het ook snel een ander verhaal. Wat een prachtige natuur! We gingen vrijwel direct de bergen en dan kom je ook direct de welbekende sawa's tegen. Naast rijst worden hier ook groentes op verbouwd. We stopten nog even bij wat mensen die aan het werk waren en werden hartelijk ontvangen door ze....zeker nadat we ze 20.000 rupiah (€ 1,20) hadden gegeven om wat drinken te kopen. En zo slingerden we eigenlijk een aantal uren door de schitterende natuur van Oost-Java. We zijn ingecheckt in het Grand Surya Hotel en het is een mooi hotel midden in de stad.

Het enige grappige misschien wat ik nog kan vertellen is een nog ontbrekend stukje van het verhaal van gisterenavond met de zogenaamde Becak. Feit is hier in Indonesië dat ze allemaal als een idioot aan het toeteren zijn. Althans zo zie je dat zeker op de 1e dag dat je hier bent. Het went echter snel en ze doen het voornamelijk als een waarschuwing dat ze gaan inhalen bijvoorbeeld. Alleen lijkt het wel of iedereen hier dan inhaalt, want het is een aaneenschakeling van toeteren, of ze nu in een auto,motor, scooter of becak rijden. Behalve dus onze motorgestuurde becak van gisterenavond merkten we. Op het moment dat hij een voetganger ging inhalen maakt de bestuurder ineens zelf geluid …. “tringeling, tringeling”. Wij lachten dus alleen nog maar harder en hij begon zelf ook mee te lachen.

Vanavond zijn we lekker in het hotel blijven eten, dus we kunnen niks vertellen over de plaats Kediri, behalve dat we gehoord hadden dat het een kleine plaats was, maar het duurde nog steeds een half uur voordat we bij ons hotel waren.

Morgen trekken we verder naar Blitar. Onderweg gaan we een fietstocht doen naar een weeshuis. Volgens de reisorganisatie is alles heuvel af, dus daar gaan we maar vanuit.

Ik kan ook nog wel antwoorden geven op de vragen die gesteld zijn in de reacties op onze eerdere verslagen:

Rien: Een 52-jarige middenvelder? Uitstekend zou ik zeggen,mits hij wel een beetje van pingelen houdt. Die missen we namelijk nog op het middenveld.

Arianne: Het lijkt inderdaad sterk, maar het was nog niet heel erg druk bij de Borobudur toen we aankwamen. Misschien dat ook iets te maken heeft met de verhoging van de entreeprijzen hier de laatste tijd. Maar toen wij al weer naar beneden afdaalden werd het wel al zichtbaar drukker hoor ...

Pa en ma: Bij de Borobudur geen ei gegeten, maar wel vandaag bij de lunch (zie foto's). Het kostte wat, maar hij was wel lekker!


Bedankt iedereen weer voor de leuke reacties tot nu toe en tot later!