Ubud - Amed

Vanmorgen zijn we vanuit Ubud vertrokken richting Amed. In Ubud hebben we het erg naar ons zin gehad, kan ik wel zeggen. Onze chauffeur was redelijk op tijd (kwartier te laat) en zo gingen we op weg naar Amed. Echter wilden we vandaag voor Amed nog 2 dingen bezoeken. Als eerste bezochten we de Pura Besikah tempel aan de voet van de vulkaan Gunung Agung. De belangrijkste Hindoeistische tempel op Bali. We waren, via onze reisgidsen, al gewaarschuwd voor de verkooptrucjes die ze toepassen om wat geld uit je zakken te kloppen. En de reisgidsen hadden het helemaal bij het rechte eind, want vanaf het moment dat we uitstapten, werden we al belaagd. Ten eerste om een sarong aan te bieden, want je moet met een sarong de tempel in want met onbedekte benen mag je niet naar binnen. Heleen had een een lange rok aan,maar ook die moest een sarong aan volgens die mevrouw. Aangezien we niet zeker van onze zaak waren hebben we Heleen ook een sarong aangemeten en achteraf had inderdaad daar iedereen een sarong aan. Uiteraard ook hier weer flink afdingen geblazen. Ongeveer 50 meter verder moesten we onze tickets laten zien en kregen we een heel verhaal te horen over de tempel en vooral dat we “lucky” waren,aangezien er toevallig vandaag, door het mooie weer, een ceremonie aan de gang was en zij waren wel bereid om een gids mee te laten gaan met ons, zodat we overal bij konden. En hier waren we dus al voor gewaarschuwd, aangezien je zonder gids ook overal kon komen. We werden nog wel verzocht een donatie te doen voor de tempel en hij had wat voorbeelden staan in zijn 'officiële' grootboek. Daar stonden dus bedragen in van 300.000 – 1.500.000 Rupiah (€ 18,- /€ 90,-). Als blijk van goede wil heb ik hem 50.000 Rupiah gegeven en waarschijnlijk was dat ook nog wel veel te veel. Maar goed, we zijn nu wel gezegend, denk ik....
De tempel was prachtig om te zien en we hebben daar ongeveer 45 minuten doorheen gewandeld. Onderweg ook nog 3 kindjes op de foto genomen, die zodra Heleen de camera pakte in de houding gingen staan en nadat ze afgedrukt had, meteen om geld kwamen zeuren.

Hierna gingen we richting Tirtagangga om daar het waterpaleis te bezichtigen. In feite is het een prachtig aangelegde tuin met allerlei vijvers met beelden,vissen en planten erin. We hebben hier ongeveer 20 minuten gewandeld en het was leuk om te zien. Na de lunch zijn we als een speer richting Amed gegaan, aangezien wij nog even wilden relaxen aan de kust omdat we hier maar 2 nachten zullen zijn. We zijn incheckt bij de Kembali Beach bungalows en de ligging is werkelijk fenomenaal. We hebben een bungalow direct aan het zwembad,wat weer direct aan het vulkanische strand grenst. Een prachtige kustlijn,met een geweldig uitzicht op de Agung vulkaan. We hebben weer een prima kamer met een buitendouche en toilet. Nu klinkt dat vreemder dan0 dat het in werkelijkheid is, aangezien je wel je eigen, geheel afgeschermde toilet en douche hebt, maar je staat in feite wel gewoon buiten. Lastig uit te leggen zoals jullie merken, dus mocht er nog iemand interesse hebben om er verder op door te gaan, dan graag als we weer thuis zijn en persoonlijk vragen. Dan leg ik het wel uit.

We hebben aan het begin van de avond al weer een zogenaamd check-it-out rondje gemaakt (copyright Rien Stierman), en ikzelf ga morgenochtend snorkelen een eindje verderop van waar wij zitten. Er ligt daar een Amerikaans schip, de USS Liberty, en daar kun je goed snorkelen. Die gast bij wie ik het geregeld heb was wel een afzetter, want voor 2 uur snorkelen, de rit van 40 minuten heen en terug én mijn snorkelspullen moet ik ongeveer € 16,- betalen. Het zal wel te maken hebben met het feit dat ze die zwemvliezen niet in mijn maat hebben en dat hij nu dus allerlei toeren moet uithalen om dat voor elkaar te krijgen. Heleen gaat lekker relaxen bij het zwembad en hééééél misschien nog een massage nemen.
Verder wordt het vanaf nu de laatste 6 dagen voornamelijk lekker relaxen bij het zwembad of op het strand.

Terwijl ik dit schrijf is het alweer stervensdonker (19.15 uur) geworden en wij gaan zo lekker eten, dus tot later maar weer!