Carlo en Heleen in alle staten

Dit stuk is gisteren getikt, maar vandaag pas geplaatst. Later in het stuk wordt alles duidelijk!

Letterlijk hebben we vandaag 4 staten gezien (Louisianna, Mississippi, Alabama en Florida), maar ook figuurlijk zijn we in alle staten. En het begon allemaal zo goed…

Vanmorgen gelukkig zonder kater wakker geworden en na een lekker douchebeurt om 10.00 uur vertrokken. Het plan was om tot ongeveer Panama City Beach in Florida te rijden langs de toeristische route. Deze zou ongeveer zo’n 7,5 uur duren. Onderweg hebben we Bayou la Batre aangedaan, de plaats waar Bubba, de vriend van Forrest Gump, oorspronkelijk vandaan kwam en waar Forrest later zijn garnalen-business begon. Het was eigenlijk een plaatsje van niks, maar we zijn toch blij dat we er langs gereden zijn.

Daar vandaan zouden we proberen met de ferry over te steken van Dauphin Island naar Fort Morgan. Ik zeg proberen, want de ferry ging eens in de 1,5 uur, dus als hij net weg zou zijn, zouden we een stukje terug rijden en via Mobile, Alabama richting Florida rijden. Maar het geluk was (toen nog) met ons… We kwamen aanrijden en we konden nog net mee! Het was een tochtje van een half uur en ik denk dat we onderweg wel zo’n 40 boortorens hebben gezien (we weten niet of er één van BP was). Toen we van de boot afgingen hebben we meteen een adres van een Holiday Inn Express in Panama City Beach ingetikt in onze TomTom en we zouden daar zo rond 18.30 uur zijn.

Vlakbij het adres wat we hadden ingetikt zat ook nog een Hampton Inn. Deze kan ook wel aan onze standaard voldoen, dus eerst daar maar even gevraagd wat een kamer kost. De prijs lag flink boven ons budget ($ 230,-- p/nacht), dus toch maar doorgereden naar de Holiday Inn. Op een gegeven moment meldde Tomtom dat onze bestemming bereikt was, maar er was in geen velden of wegen een Holiday Inn te vinden, laat staan een ander onderkomen voor de nacht. Dus besloten we nog maar even door te rijden. Er kwamen nog wel een paar motelletjes voorbij, maar die waren meer in de categorie Motel 6, Super 8, Budget Inn en daar zijn we eigenlijk een beetje te verwend voor. Doorrijden dus maar weer…

Inmiddels was het 19.30 uur geworden en het werd donkerder en de wegen werden eenzamer… De TomTom gaf aan dat er na een paar kilometer nog een Best Western-motel zou komen, dus daar ook maar even gestopt, maar ook hier zouden we nog niet dood gevonden willen worden. Op de TomTom nog naar alternatieve hotels gezocht, maar nee hoor… Pas in Tallahassee zouden weer hotels/motels aanwezig zijn en dat was nog zo’n dikke 2 uur rijden (volgens TomTom 3 uur, maar die nemen we na bijna 2 weken ervaring al niet meer serieus qua tijdsplanning). TomTom gaf aan dat er vlak voor het centrum van Tallahassee in een Holiday Inn zou zijn, dus daar hebben we ons naar toe leiden.

Gelukkig had TomTom nu wel gelijk en stonden we om 21.45 uur (dachten we) voor een vol parkeerterrein. Toch maar even binnen vragen of er een kamer beschikbaar was en gelukkig… er waren wat annuleringen en voor $ 129,-- konden we in het bezit komen van niet-rokerskamer. Op dat moment waren we al lang blij dat we een kamer hadden, want ook hier in de buurt zijn weinig hotels te vinden. De (beetje wazige) baliemedewerker vertelde dat er naast het hotel een Applebee’s zat (een soort wegrestaurant) waar we tot 2.00 uur konden eten. Dat was goed nieuws, want honger hadden we inmiddels ook wel gekregen.

Koffers uitladen, auto parkeren en dan een hapje eten was het plan. Maar voordat we de auto gingen parkeren, zagen we al dat die Applebee’s afgeladen was met jeugd die aan het karaoke-en was. Daardoor was ook de parkeerplaats tot de nok toe vol en besloten we maar ergens een Mac te gaan zoeken. Waar je in heel Amerika doodgegooid wordt met een Mac of Burger King was er hier geen één in de buurt te vinden. Plan werd dus bijgesteld, we zouden bij de Applebee’s gewoon het eten afhalen en op de kamer opeten. De auto hadden we inmiddels ergens op een verlaten parkeerterrein aan de overkant geparkeerd (als dat maar goed gaat…) en wij ons Applebee’s ingewurmd.

Ongelooflijk wat een teringzooi het daar was… (sorry voor het taalgebruik, maar ik kan het niet anders omschrijven). Na een minuut of vijf wachten was er eindelijk een medewerker die ons te woord stond en die voor ons iemand zou zoeken die de bestelling op wilde nemen. Dat duurde weer 10 minuten en toen kregen we te horen dat we dat de bar moesten bestellen, dus wij met wat ellebogenwerk naar de bar. Ook daar hebben we zo’n 10 minuten staan wachten en toen zagen we er echt geen gat meer in… Carlo is de chips en koek uit de auto gaan halen en nu zitten we dus aan ons diner van chips en koek, terwijl ik dit stukje schrijf. Als klap op de vuurpijl hebben we hier ook nog eens geen internet, dus zie ik jullie teleurgestelde gezichten al voor me, als jullie vanmorgen vol verwachting je mail opende en dat er helemaal geen bericht van ons tussen zat…
Bovendien komen we er net achter dat we weer een tijdszone zijn doorkruist, dus het is ook nog eens een uur later, dan we verwachtten (nu dus 1.00 uur als ik dit stuk in Word voorbereid om het morgen snel ergens te kunnen plaatsen).

Al met al is de dag dus goed begonnen en slecht geëindigd, maar later lachen we er waarschijnlijk om.

Omdat we geen internet hebben, kan ik dus niet reageren op jullie reacties en ook nog steeds geen foto’s plaatsen. Hopelijk kan dat morgen wel en kan ik ook een wasje draaien, want we raken aardig door ons ondergoed heen.

Nou dat was het wel weer zo’n beetje. Ben nu erg moe, dus gaan we lekker slapen!