We leven nog!

We hebben een paar dagen niks van ons laten horen, maar dat komt voornamelijk omdat we niet veel te vertellen hebben.

Zondagmorgen zijn we uit Miami Beach vertrokken op weg naar Key West. Dat is een kleine 300 km rijden en daarvan rijdt je zo’n 150 km. over een (snel)weg door zee. Erg mooie route weer met halverwege nog een flinke bui op ons dak. Het zijn hier allemaal tropische buitjes,dus langer dan 10 minuten heeft zo’n bui tot nu toe niet geduurd.

Om ongeveer 15.30 uur checkten we in in ons hotel: http://www.theinnatkeywest.com/. Prachtig hotel weer met een mooi groot zwembad. Key West staat niet bekend om zijn mooie stranden, maar met zo’n zwembad als bij ons hotel houden we het zeker een paar dagen uit. Het enige minpunt van het hotel dat we kunnen bedenken, is dat het wat ver van het uitgaansleven/restaurants ligt, maar dat is met een taxi ook zo opgelost. Zondagavond zijn we nog met de auto naar het centrum gegaan, maar we hadden al gehoord dat de parkeerplekken schaars waren en uiteindelijk stonden we ergens geparkeerd waarvan we niet 100% zeker waren of we er wel mochten parkeren. Vanavond dus waarschijnlijk met een taxi, zodat we ook allebei een drankje kunnen drinken.
Duval Street is hét centrum van Key West met veel restaurants, barren en shops. Vergelijkbaar met Beale Street in Memphis en Broadway in Nashville.

Maandagochtend om 9.30 uur begon de uitzending van ESPN met de wedstrijd Nederland-Slowakije. In de rust gingen we op het balkon even een sigaretje roken en toen we weer terug in de kamer waren bleek de stroom te zijn uitgevallen!! Wat een ellende!! Niet alleen voor Carlo, maar ook voor mij, want ook de internetverbinding was weggevallen… Omdat het weinig zin had om naar een zwart scherm te gaan staren, zijn we maar naar het zwembad gegaan en een kwartier voor tijd was de stroom weer terug en is Carlo verder gaan kijken aan de (buiten)bar en is niet meer van de bar vandaag gekomen tot 20.30 uur ’s avonds… Hij had een Schot gevonden, die zijn biertjes ook niet omgooide… OK, een beetje overdreven is het wel, want hij heeft toch nog een kleine 2 uur op het bedje bij het zwembad liggen slapen tussen de wedstrijd van het Nederlands elftal en die van Brazilië in.
Om 18.30 uur heb ik me maar bij ze aan de bar gevoegd en een paar Mojito’tjes tot me genomen. We hadden ons voorgenomen om nog even naar het centrum te gaan, maar de drank was ons al aardig in de benen gaan zitten, dus zijn we lekker “thuis” gebleven.

Het is nu zo’n 11.00 uur hier, dus gaan we ons maar weer opmaken voor een dagje zwembad hangen. Tenzij er nog wat spectalairs gebeurd, zullen jullie niet veel meer van ons horen. Donderdagochtend zullen we uit ons hotel vertrekken om naar Orlando te rijden, waar we nog een hotel zullen boeken bij het vliegveld, want vrijdagochtend om 11.30 uur pakken we het vliegtuig naar Washington DC. Waarschijnlijk zullen we alleen de 1e helft van het Nederlands elftal kunnen zien, want dat begint hier om 10.00 uur lokale tijd. Jammer hoor!

Groetjes vanaf Key West!