Laatste avond

Het laatste bericht was van dinsdagochtend en het is nu inmiddels al weer donderdagavond. De laatste avond… snik!

Dinsdag hebben we heerlijk aan het zwembad gehangen, dat wil zeggen: ik heb aan het zwembad gehangen, terwijl Carlo aan de bar hing om voetbal te kijken. ’s Avonds zijn we met een taxi naar het centrum gegaan. We hebben ons af laten zetten bij het zogenaamde meest zuidelijke punt van de Verenigde Staten. Zogenaamd, want met één blik op de kaart van Key West zagen we al dat er nog een paar plekken waren die nog zuidelijker waren. Nou ja… we zijn natuurlijk toeristen en moesten toch dit punt op de foto hebben. Daarna zijn richting Mallory Square gaan lopen. Daar wordt elke avond de zonsondergang gevierd (sunset celebration) met allerlei straatartiesten. Helaas was het een beetje bewolkt, dus het was geen hele mooie zonsondergang, maar zeker leuk om mee te maken.

Even tussendoor nog een verhaal over Key West zelf. Key West is eigenlijk een soort hippie-dorp en ergens begin jaren 80 hebben zij zichzelf onafhankelijk verklaard, om zich een paar uur later weer over te geven, meteen ontwikkelingshulp aan te vragen en daarna feest te vieren. Dit geeft wel een beetje aan, wat voor soort mensen er op Key West wonen.

Na de zonsondergang zijn we nog een hapje gaan eten en daarna weer de taxi terug genomen.
Overigens zijn ze ook op Key West erg bang voor de olie van BP. Er is tot nu toe niks gezien, maar door de tropische storm Alex zijn ze bang dat de zeestromen met olie ook hun kant opkomen. Voor het toerisme zou het nog niet eens zo heel veel uitmaken, maar voor de vissers is het een ramp. De taxi-chauffeur was ook blij dat storm Alex naar Texas ging, want Texas is de schuld van alle ellende. “That is just what Texas deserved”, volgens de taxi-chauffeur.

Woensdag weer lekker bij het zwembad gehangen. Deze keer heeft Carlo de hele tijd naast me gelegen, want er was geen voetbal… :).

Vandaag zijn we zo rond 9.30 uur gaan rijden, nadat we de banden hebben opgepompt (er ging opeens heel hinderlijk een lampje branden op het dashboard, dus de gebruiksaanwijzing van de auto gezocht (bij het reserve-wiel) en het bleek dus dat het lampje betekende dat één van de banden behoorlijk leeg was). En eigenlijk zijn we in één ruk (met natuurlijk een kleine plas- en een kleine snack-pauze) doorgereden naar het vliegveld van Orlando. Daar hebben we meteen de auto ingeleverd, want die hebben we toch niet meer nodig. Ons hotel ligt nl. letterlijk in de terminal van het vliegveld (http://orlandoairport.hyatt.com/hyatt/hotels/index.jsp). Ingecheckt voor de vluchten van morgen zijn we al via internet, dus we hoeven morgen alleen nog onze koffers te droppen. Dat doen we om een uur of 9 en dan gaan we weer terug naar de kamer, zodat Carlo in ieder geval de 1e helft van het Nederlands elftal kan zien. Daarna moeten we als een speer door de security en onze gate zoeken en hopelijk is daar nog een tv waar het WK ook wordt uitgezonden, zodat de 2e helft ook voor een gedeelte gezien kan worden.

Ons vluchtschema (tussen haakjes de Nederlandse tijd)
11.45 uur (17.45 uur) UA0219 vertrek Orlando
13.58 uur (19.58 uur) aankomst in Washington DC
17.35 uur (23.35 uur) UA0946 vertrek van Washington DC
7.05 uur aankomst Amsterdam

Vanaf vanmiddag 16.30 uur regent het hier trouwens pijpenstelen… Maar ja, who cares? We gaan naar huis. In totaal hebben we 3180 mijl gereden (zo’n 5.100 km), meer dan we gepland hadden, maar dat komt onder meer, omdat we niet van plan waren om naar Key West te rijden. Al met al hebben we dus weer aardig ons best gedaan.

Carlo heeft beloofd om zaterdag het slotstuk (de conclusie) te schrijven.

Bedankt voor al jullie aandacht en reacties. Het was elke ochtend weer een genoegen om de reacties terug te lezen. En tot ziens in Nederland!