19 juni 2008 Ventura - LA airport - Waikiki Beach

Aloha!

De motel 6 waar we vannacht sliepen, bleek vanmorgen toch wel erg gehorig toen iedereen weer vertrok naar zijn/haar volgende bestemming. Vanaf 7.00 uur ’s morgens was het een komen en gaan van auto’s. En wij dachten nog wel lekker rustig aan de achterkant van het motel te liggen. Helaas moesten daar blijkbaar alle (vracht)auto’s ook langs. Op zich was het voor mij niet zo erg, want ik was op tijd gaan slapen, maar Carlo had besloten dat hij nog een pokertoernooitje wilde spelen. Normaal ligt hij er binnen een kwartier wel uit, maar deze keer was het anders… Hij werd eerste en was pas om 3.00 uur vannacht klaar (voor de kenners: het was een summit-point-toernooitje, dus geen inleggeld, maar wel 15 dollar gewonnen. Dat staat natuurlijk in schril contrast met de 70 dollar, die ik laatst heb gewonnen).

Om 10.00 uur hadden we alles weer gepakt (netjes onze spullen over de 2 koffers verdeeld, zoals Carlo gisteren al meldde), waren we fris gedoucht en klaar om te vertrekken. Eerst nog even ons ontbijtje gehaald bij onze buurman Subway en toen op pad naar Los Angeles Airport. De tomtom heeft weer getracht ons er goed doorheen te helpen. Het was overigens maar goed dat we de huurauto in gingen leveren, want we gingen steeds meer discussies onderling krijgen over de weg. Carlo luisterde niet altijd naar Bram, omdat hij dacht dat hij het wel beter wist (komt vast wel bekend voor bij mijn familieleden, hè Piet?) en dat wekte natuurlijk irritatie bij mij (jaja, ik ben snel geïrriteerd).

Ergens onderweg hebben we ons broodje gegeten en toen merkten we pas echt dat het bloedheet buiten was (44 graden Celcius). Om ongeveer 12.00 uur waren bij het verhuurstation om onze auto in te leveren.
Prachtig systeem overigens. Als je het vliegveld op komt rijden, staat al goed aangegeven waar je heen moet. Er zijn, denk ik, wel zo’n 20 verhuurbedrijven, maar via de aanwijzigingen te volgen kan het niet mis gaan. Je zet je auto achteraan in de rij, er komt meteen iemand van het verhuurbedrijf, je levert de auto in, de medewerker van het verhuurbedrijf komt nog achter je aan om het snoertje van de Tomtom terug te geven en that’s it (we hebben overigens in totaal 3.532 km/2.197 mijl gereden). Daarna stap je de shuttlebus in die je naar de vertrekhal brengt en daar wordt je weer opgewacht door medewerkers van United Airlines, die je (buiten) meteen inchecken voor je vlucht. Dat kost dan 2 dollar per koffer, maar je hoeft niet in een ellenlange rij voor de incheckbalies te staan.

Eén koffer had één boek overgewicht, dus die hebben we er uitgehaald en in de handbagage gedaan. Dat ging lekker vlot allemaal. Maar dan… de security-check van je handbagage… Hier kwamen we dus wel in een rij van hier tot Tokio! Maar op zich waren we goed op tijd, dus maar rustig achter aan de rij aansluiten en voetje voor voetje opschuiven naar voren. Om 13.45 uur waren we uiteindelijk bij de gates en kon het wachten tot 17.10 uur beginnen.
Ik had natuurlijk vantevoren wel even geïnformeerd of er nog rookgelegenheid was na de security-check en ja hoor, die was er. No problem. Maar… wat bleek. Als je wilde roken, moest je dus eerst weer naar buiten en dan kon daarna weer de hele security-check van voren af aan beginnen. Voordeel was dat de rij veel korter was (tip: als je naar Los Angeles reist, neem dan de security-check vanuit de parkeergarage, dat scheelt lots of time) en Carlo bleef achter met alle spullen, zodat alleen mijn sigaretten, horloge en schoenen door het apparaat hoefden.

Tussendoor nog wat gegeten bij de Mac en keurig op tijd vertrok ons vliegtuig naar Honolulu. De reis was wat mij betreft weer lang en saai. Carlo heeft gelukkig nog wat kunnen slapen, zodat de tijd wat sneller gaat. Onze stoelen waren ook nu weer top, dus hij kon heerlijk met zijn beentjes (bijna) gestrekt. De vlucht duurde een half uur korter dan gepland, dus om 19.30 uur Hawaiin tijd stonden we aan de gate.
Nog even over die tijd. Carlo heeft het gisteren op zijn manier, wat omslachtig uitgelegd. Het komt er in het kort op neer, dat wij nu 12 uur vroeger leven dan jullie in Nederland.

Toen kwam natuurlijk het spannendste gedeelte: zouden alletwee de koffers mee zijn gekomen? Ons geduld werd wel op de proef gesteld, maar uiteindelijk waren ze er alletwee! Wat een feest!
Daarna snel naar buiten gespeerd, taxi gepakt en om 20.45 uur stonden we voor ons hotel. De kamer is prachtig, we hebben dekbedden (dus niet meer van die vieze dekens), we zitten 16 hoog en hebben uitzicht op zee (denken we, want het is donker, maar we hebben Oceanview geboekt, dus dat moet wel goed zitten).

Net nog even een korte wandeling gemaakt, maar omdat het donker is, is het moeilijk oordelen. De eerste indruk is in ieder geval een erg drukke stad met veel hoogbouw, maar de stranden zien er perfect uit.

We zien net dat Duitsland met 3-1 van Portugal heeft gewonnen. Daar gaan mijn poules…

Nu gaan we aan onze tweede jetlag beginnen, omdat het hier dus weer 3 uur vroeger is dan in Californië. Benieuwd hoe we deze nacht weer doorkomen.

Groetjes uit Honolulu,
Carlo en Heleen

p.s. Waarschijnlijk zal er niet elke dag meer een verhaaltje komen, omdat we van plan zijn niets te doen. En als er niets gedaan wordt, valt er natuurlijk ook weinig te vertellen.