12 juni 2008 Las Vegas - Death Valley

Vandaag moesten we helaas weer vertrekken uit ons paleis in Las Vegas. "The city that never sleeps" doet zijn naam echt ongelofelijk eer aan. Wat een heerlijk bruisende stad met de meest waanzinnige hotels, casino's en shows. Amerikaanse decadentie ten top, maar wel fantastisch om mee te maken en er zelf ook in op te gaan (Erik, ik heb niet gepokerd, veel te druk aan die tafels en alleen maar sandbaggers). Nog nagenietend van de Blue Man Group checkten we uit via de tv in onze kamer, hebben we de koffers op laten halen in de kamer, de auto laten voorrijden (adel verplicht nu eenmaal als je in een suite van het Bellagio zit) en vertrokken we richting Death Valley.

Eerst nog even ontbeten in een Subway (uiteraard), daarna de auto gecheckt of er nog voldoende water in zat (Heleen wilde zekerheid hebben, en die kreeg ze) en rijden maar. We waren wel benieuwd wat we onderweg te zien zouden krijgen wat betreft het landschap. Tja, wat kan ik er anders over zeggen dat het 1 grote woestijn is met weer hele lange rechte wegen er dwars doorheen, waar je amper een andere auto tegenkomt. Op zich heel mooi, maar na een uurtje wordt dat ook wel weer saai.

Maar na een korte rit (tot nu toe de kortste) van ongeveer 200km kwamen we dan in Death Valley aan. In het hele park (groter dan de staat Delaware, hoe groot dat is weet ik niet, maar wel heel groot!), zijn maar 2 mogelijkheden om te overnachten. We zijn door de eerste heen gereden, wat er wel redelijk groot uitzag en op naar ons hotel. Ondertussen in de auto gediscusseerd of het nu wel of geen woestijn was (volgens Heleen heeft een woestijn alleen maar zandduinen en ik ben het daar niet mee eens). En ja hoor, in de verte zagen we ons complex liggen.

Eigenlijk zijn het maar een paar blokken met wel goede en nette kamers, met een restaurant, bar, zwembad, (souvenir)winkel en een benzinepomp. Iedereen hangt maar een beetje rond bij het zwembad (wij dus ook), want verder is er niets te doen (en met een graad of 43 is het veel te warm om iets te doen). Het was overigens ook wel lekker om een paar uurtjes lekker te niksen, een duik te nemen en een boek te lezen.

's Avonds zie je dezelfde mensen in het restaurant en als we straks nog even naar de bar gaan komen we elkaar ook allemaal weer tegen. Wellicht wordt het nog gezellig adressen uitwisselen en alles wat daar dan weer op volgt. Jullie merken het al, hier is gewoon niets te doen en al is het leuk om in de woestijn te zijn, we zijn blij als we morgen weer kunnen gaan rijden. Dat geldt volgens mij voor iedereen hier want alle mensen (2) die ik heb gesproken zeggen hetzelfde.

Heleen zit inmiddels vast met haar Sudoku, dus ik moet weer gaan helpen. Morgen rijden we richtig het Nationale Park Yosemite, het park van Yogi Bear (sometimes you eat the bear and sometimes the bear eats you).

Groeten vanuit Death Valley en tot ziens.