9 juni 2008 Grand Canyon - Bryce Canyon

Ook dit verslag is weer later verstuurd, aangezien ze hier in de regio een algemene internetstoring hebben.

Na heel weinig slaap te hebben gehad de afgelopen 2 dagen was ik lekker vroeg onder de wol gekropen. Heerlijke nacht gehad totdat ik me om 4.45 uur de pl...s schrok.
Heleen stond aan me te schudden en vertelde me dat ze naar de zonsopgang ging kijken bij de Grand Canyon, omdat Heleen deze nacht heel weinig had geslapen en klaarwakker was (de jetlag speelt ons toch wel parten wat een normale nachtrust betreft). Afijn, ik zei dat ik wel mee ging en dat was maar goed ook, want na 50 meter in de auto wilde Heleen rechtsaf, terwijl we linksaf moesten. Dat had dus in haar eentje niets geworden. Om 05.10 uur stonden we dus aan de rand van de G.C. te kijken naar de zonsopgang, die wel mooier was de zonsondergang van de avond ervoor, maar ook weer niet zo mooi dat we helemaal uit ons dakkie gingen. Om 07.15 reden we weg bij onze lodge en zijn we snel gaan tanken in het 1e dorpje, want Heleen schoot in de stress dat we misschien zonder benzine zouden staan (er is vandaag ook gelijk de regel ingesteld dat als de tank nog halfvol zit, dat we dan bij het eerstvolgende benzinestation gaan tanken. Nou ja, ik leg me er maar bij neer). Vervolgens op weg naar de Bryce Canyon in Utah (ongeveer 500 km) door een fantastisch landschap met woestijn, bergen, merkwaardige rotspartijen, geweldige uitzichtpunten en lange verlaten wegen.
Onderweg zijn we langs een heel groot meer gereden (Lake Powell), waar ze elektriciteit opwekken met een hele grote dam. Mooie plaatjes geschoten en weer snel verder (soms zijn we net Japanners). Daarna een heerlijk broodje gegeten bij de Subway, waar ze ook gratis draadloos internet hadden, dus Heleen kon direct het verslag van de dag ervoor versturen.
Heleen en ik vonden het zo lekker bij de Subway, dat we hier wel vaker zullen gaan eten.
Wat voor mijn ome Ernst, tante Anja en de kids de McDonald’s was toen ze in de USA waren, wordt waarschijnlijk de Subway voor ons (dat betekent dus zo goed als dagelijks eten bij de Subway). (edit van Heleen: een verzoekje aan de collega’s in Hillegom om te zorgen dat er binnen 3 weken op de Hoofdstraat ook een Subway wordt geopend. Ze rekent op jullie!!!) Daarna op weg voor het laatste stuk naar de eindbestemming van vandaag waarbij we op het eind toch nog verkeerd reden. We stonden in te checken bij een hotel op het park terwijl we daar helemaal niet gereserveerd hadden. We moesten dus een klein stukje terug rijden, buiten het park, bij een soort van motel waar we vrolijk langs waren gereden. Wel een goede kamer, schoon, netjes en lekkere bedden.
Uiteindelijk waren we om 14.00 uur (maar in Utah is het weer een uur later, dus 15.00 uur lokale tijd) in de kamer. We hebben de koffers, uh.. koffer neergegooid en zijn direct naar het Nationale Park Bryce Canyon gegaan. Dit park staat bekend om zijn zogenaamde hoodoo’s, rode vreemdsoortige rotsen die gevormd zijn door water, ijs en rivieren in de loop der tijd. Dit was ook werkelijk weer een natuurwonder om te zien (Heleen vond dit zelfs mooier dan de Grand Canyon). Uiteraard heb ik prachtige foto’s genomen, ik doe niets anders, van deze hoodoo’s. Daarna zijn we nog een beetje het park rondgereden (je moet je voorstellen dat dit park ongeveer 25 km lang is en 5 km breed) en hebben we weer wat mooie uitzichten bewonderd. Om een uur of 17.30 zijn we terug gereden naar ons motel omdat we allebei wel moe waren (vooral Heleen na een slechte nacht) en zijn we in het Best Western Restaurant gaan eten. Heleen heeft hier goed gegeten, alleen ik had de barbecue porkribs besteld. Ik heb 4 kleine stukjes hier van afgesneden want de rest was 1 grote vetlaag (volgens Heleen zouden Trudy en haar moeder dit zo opeten). Ik ging al kokhalzen toen ik er naar keek. Geen succes dus voor mij, maar goed. Het is nu 9.15 uur, Heleen ligt te lezen en gaat zo slapen, en ik ga naar de kroeg denk. Of niet natuurlijk. Morgen rijden we via Zion National Park naar Las Vegas, de City of Sin, Bugsy Siegel en natuurlijk Elvis de Pelvis. We hopen dat we dan ook de verloren koffer terug zien, en dat is maar goed ook, want 5 dagen dezelfde onderbroek aan is ook niet echt een feest. Op dit moment weet ik ook nog steeds niet wat Nederland heeft gedaan, want zoals gezegd doet het internet het niet en we hebben ook geen bereik met de telefoon. Maar goed, dat horen we morgen wel.
Tot later….
Groeten Heleen en Carlo

p.s. Het is nu 7.00 uur ’s morgens bij ons en inmiddels weten we via ESPN dat het Nederlands elftal met 3-0 heeft gewonnen. Fantastisch resultaat, slecht voor onze poules…