Sydney, dag 2

Sydney, tweede dag.

Vandaag stond in het teken walvis spotten. De tour begon pas om 12.45 uur en we wilden vooraf nog naar de Foodmarket in The Rocks en de zogenaamde Pylon Lookout. We hadden het echter zo rustig aan gedaan vanmorgen dat voor het laatste geen tijd meer hadden, want anders hadden we letterlijk de boot gemist. Bij de Pylon Lookout ga je op de Sydney Harbour Bridge de “pylon” in, 240 treden omhoog en dan schijn je een prachtig uitzicht te hebben. We zullen het waarschijnlijk nooit weten, want ook morgen gaan we er waarschijnlijk geen tijd voor hebben. Gelukkig hebben we gisteren al in de Sydney Eye Tower van het uitzicht mogen genieten.

We waren dus mooi op tijd bij de boot en nadat we in Manly nog wat mensen hadden opgepikt waren we nog geen 10 minuten op volle zee toen de eerste walvis al gespot was. Op dat moment gaat de kapitein en zijn scheepsmaat bepalen wat de route is die de walvissen afleggen om zo als het ware met ze mee te varen. Dat duurde zo’n 10 minuutjes en toen begon de show. Er voer nog een boot van dezelfde maatschappij naast ons en de walvissen waren zo nieuwsgierig, dat ze zich geregeld tussen de twee boten in zwommen. Soms lieten ze zich op nog geen 10 meter afstand van de boot zien en zwommen ze gewoon onder de boot door. Dus iedereen stond nog aan de rechterkant van de boot (stuurboord voor de varensgasten onder ons) te wachten tot ze boven kwamen en opeens dook er dan weer 1 aan de linkerkant op. In Boston hadden we ook al een keer een walvistoer gedaan, maar daar zagen we ze op veel grotere afstand. Bovendien moesten we daar steeds stil zijn, terwijl we hier juist zoveel mogelijk herrie moesten maken om de nieuwsgierigheid van de walvissen nog meer te wekken.
De ervaring was weer overweldigend!!
O ja, er schijnen ook nog dolfijnen te hebben gezwommen in de baai, maar die heb ik niet kunnen spotten. Dat ik de verrekijker vergeten was, hielp daar ook niet aan mee...

Na de tocht hebben we (lekker makkelijk) de trein terug naar het hotel gepakt. Hier hebben ze ook een soort OV-chipkaart systeem, alleen is de kaart hier overal gratis te verkrijgen en dan kun je hem per 10 dollar opladen. Handig!
Omdat we toch die kaart hadden hebben we vanavond de trein naar Chinatown gepakt. Deze was weer heel anders dan in Melbourne. In Melbourne was het 1 lange straat met alleen maar restaurants. Hier waren het verschillende straatjes met in het middelste gedeelte marktkraampjes met souvenirs, selfiesticks en andere goedkope troep en wat eetkraampjes. Druk, maar heel leuk.

Vandaag was het zo’n 23 graden, dus ik leef weer helemaal op. Morgen iets koeler, maar nog steeds lekker aangenaam. We hebben tickets voor een wedstrijd Australian Rules Football. Het schijnt een onbegrijpelijke sport te zijn, dus ik ben benieuwd.