Yogyakarta

Vandaag stond er op het programma een bezoek aan het Kraton (het paleis van de Sultan) en een bezoek aan het waterpaleis. Daarnaast zouden we nog wat verschillende handwerk-winkels bezoeken.

Na een fantastisch ontbijt in ons hotel waar werkelijk echt alles te krijgen was werden we om 09.00 uur opgehaald door Kukun, onze privé chauffeur. Hij bracht ons naar het paleis van de sultan van Yogjakarta. Kukun is trouwens een prima chauffeur en hij praat redelijk goed Engels. Ik zeg redelijk goed, aangezien hij vaak heel duidelijk is, maar soms totaal niet te begrijpen/verstaan is. Dat komt waarschijnlijk ook omdat we behoorlijk moeten wennen aan zijn manier van Engels spreken met zijn accent. Dan beëindigen wij het gesprek altijd maar met “aha...oke!”, anders staat het iedere keer zo lullig dat we hem dan niet begrijpen.

Afijn, bij het paleis aangekomen mochten we van een Nederlands sprekende gids stiekem aansluiten bij een hele grote groep die samen reisden. “Beetje achteraan lopen” zei die tegen ons, dan kan het wel. En steeds bij de volgende uitleg gaf hij ons dan een veelbetekenende blik, zo van: het is ons geheim. Maar na 5 minuten werden we dus al aangesproken door die groep. Gelukkig waren ze verder relaxed en zijn we er maar gewoon bij gebleven. Het paleis is allemaal sober maar het is meer de geschiedenis van het sultanaat wat interessant is. Inmiddels is dit sultan nummer 10 en de geschiedenis van het sultanaat gaat terug tot de 18e eeuw. De sultan heeft geen officiële functie,maar toch veel macht aangezien het volk hem adoreert. Een beetje zoals ik dus...
We hebben in het paleis ook een zogenaamde Gamelan muziek voorstelling bijgewoond. Gamelan is de naam van de muziekstijl. Het 1e nummer wat ze speelden duurde 23 minuten en ging zo: pling, plong, plang, plung, pleng, plong, plung, pleng, pling, etc. Uit beleefdheid zijn we nog maar even blijven staan, maar hier konden we echt niets van maken. In het begin dacht ik nog van.... tja de muziek hier is anders, andere cultuur en geschiedenis en je moet respect hebben, etc., maar op een gegeven moment ben je het gewoon zat en denk je..... ja daaaaaaag, we gaan weg hier!

Daarna het bezoek aan het waterpaleis. In feite gewoon het zwembad voor de sultan en zijn vrouwen en concubines in vroegere tijden. Zag er mooi uit allemaal, zeker als je beseft dat ze dat in de 18e eeuw gebouwd hebben. Het complete paleiscomplex is sowieso immens, want het gebied bestrijkt een oppervlakte van 2 x 2 km. En dat midden in de stad.

Hierna zijn we wat winkels afgegaan waar men demonstreerde hoe bepaalde zaken werden vervaardigd zoals batikschilderijen, wajang poppen en verwerking van leer. Uiteraard werden we na ieder bezoek een winkel in geduwd waar verkopers ons probeerde wat zaken te slijten. En dat is ze gelukt. We zijn een batikmasker en een armband van leer voor Heleen rijker. Mocht vriend Remy A. dit ooit te lezen krijgen....Heleen gaat die armband toch nooit dragen. Je ontkomt er niet of moeilijk aan om dit soort winkels te bezoeken als je wilt zien hoe dit allemaal gemaakt wordt. Zoals ik al zei eindig je iedere keer weer in de winkel. En het systeem hier hangt van commissies aan elkaar vast. De verkoper krijgt commissie, onze chauffeur krijgt commissie. Zo verdient iedereen er wat aan.

Vanavond hebben we een Ramayana balletvoorstelling bijgewoond. Vooraf hebben we genoten van een uitgebreid buffet en daarna dus een balletuitvoering van een liefdesverhaal. De naam van het stuk is Ramayana en het is hier een heel bekend verhaal. De kostuums waren schitterend, net als de dans en uitvoering van het hele verhaal. Wij kregen vooraf wel het hele verhaal te horen,want anders begrijp je er natuurlijk geen hout van. Maar nu was het echt heel leuk om mee te maken.

We gaan nu op tijd naar bed, want morgen gaan we heel vroeg naar de Borobudur (06.30 uur), aangezien het dan heel rustig is als we aankomen.

Tot later!