14 juni 2008 Lee Vining - San Francisco

Hi folks,

Aan de reacties te lezen (geen...) was het verslag van gisteren niet echt interessant, dus ik zal proberen deze weer wat leuker te maken.

Vandaag weer vroeg vertrokken en niet zonder reden... De cottage was schattig klein, zo ook het bed. Het was een bed van 1.40 m breed en wij zijn thuis een bed van 1.80 m breed gewend. Op een gegeven moment lag ik op een stukje van 40 cm, terwijl Carlo de andere meter tot zijn bezit had genomen. Volgens hem was dat omdat ik alle dekens had ingepikt. Jaja... We waren allebei om 5.30 uur al weer wakker na een onrustige nacht. We besloten dus maar weer vroeg te vertrekken, zodat we ook bijtijds in San Francisco zouden aankomen.

Er waren twee routes naar San Francisco. Éen dwars door Yosemite Park en één langs de noordkant van Yosemite over de Sonora Pass. Gisteren hadden we Yosemite al doorkruist over de Tioga Pass. De Tioga Pass is slechts een paar maanden per jaar open. Elk jaar verschilt de openingstijd. De weken voor vertrek was het nog even spannend of de pas open zou zijn. Maar op 21 mei ging hij toch open. Dat scheelde ons een enorme omweg, want anders hadden we onderlangs Yosemite moeten gaan en dat zou (uit mijn hoofd) zo'n 300 km. schelen. In 2005 en 2006 ging de pas pas eind juni open.
Omdat we gisteren dus al dwars door Yosemite waren gegaan en omdat we dachten dat de weg makkelijker te berijden was, besloten we unaniem de Sonora-pass (de noordkant dus) te kiezen. Echt makkelijker (en dus korter) was het niet. Veel haarspeldbochten en oneindige dieptes. Toch was het een hele mooie weg om te rijden en zijn we blij dat we hem genomen hebben.

Om ongeveer 12.30 uur arriveerden we in San Francisco. We kwamen aan over de San Francisco-Oakland Bay Bridge. Dit is een “dubbele” brug. De tegenliggers rijden dus onder je. Doordat we niet goed naar de Tomtom luisterde namen we een paar keer de verkeerde weg, maar Bram (van Tomtom) bleef geduldig en heeft ons uiteindelijk bij het motel (La Luna Inn op Lombard Street) gebracht waar we voor morgen en overmorgen al besproken hadden. Helaas hadden ze alleen nog een kamer voor $ 210,--. Ook de baliemedewerker vond het duur en raadde ons aan om het verderop in de (ellelange) straat te proberen, want volgens hem waren er nog genoeg motels. Dus wij de auto weer in en nog 25 meter verder lag inderdaad het volgende motel en zij hadden nog wel een mooie kamer. We slapen dus nu in het Alpha Inn met een grote kamer en free wireless internet.
Na onze koffers gedropt te hebben zijn we naar Fisherman’s wharf gelopen en hebben hier onze lunch genuttigd (deze keer gewoon eens bij een restaurant in plaats van een Subway). Daarna nog een rondje gelopen en de zeeleeuwen gezien op Pier 39. Deze zeeleeuwen schijnen hier hun intrek te hebben genomen na de aardbeving van 1998 en zijn niet meer weggegaan. Voor die tijd had nog San Francisciaan een zeeleeuw bij hun aan de kust gezien. Rare beesten die zeeleeuwen. De inwoners van San Francisco schijnen ook niet zo blij te zijn met hun aanwezigheid omdat ze stinken en herrie maken. Maar voor de toeristen is het natuurlijk een leuke bezienswaardigheid. In de tussentijd heb ik ook nog een paar mooie Converse All Stars schoenen gescoord. In Nederland betaal je € 45,--, in Amerika $ 45,-- (€ 30,--).
Bij aankomst in ons hotel hadden we gezien dat er een hop-off, hop-on bus door de stad reed. Het principe van de hop-off, hop-on- bus is dat je bij de verschillende bezienswaardigheden in en uit kunt stappen wanneer je wilt. Deze bus stopte vlakbij ons hotel, dus het leek ons een goed idee om een kaartje te kopen (is 48 uur geldig) en de bus terug te nemen naar het motel. We zouden dan meteen wat informatie meekrijgen over San Francisco en geen al te vermoeide benen krijgen. Twee vliegen in één klap dus. Uiteindelijk kwamen we in een straatje waar deze bussen vertrokken. Alleen waren dit niet de bussen waarvan we het foldertje hadden, maar deze waren volgens ons nog beter! Namelijk 3 verschillende routes in plaats van die ene uit ons foldertje. Het was natuurlijk wel weer $ 25,-- p.p. duurder, maar dan had je wel weer 2 extra routes. Dus wij wilden meteen de Golden Gate-route nemen over de Golden Gate Bridge. Was de bus net 5 minuten weg. Jammer hoor… dan maar morgen. Dus maar de bus van de Downtown-route genomen. Wij lekker bovenin zitten (het werd al wat frisser, maar je wilt toch van het uitzicht genieten) en even onze route goed doornemen. Wat blijkt… Alleen de route die we nu namen was hop-off, hop-on. De overige routes zijn gewoon vastgestelde routes waar je niet in of uit kunt stappen. Alleen bij de Golden Gate bridge mag je er even snel 10 minuten om wat foto’s te nemen, maar dan snel de bus weer in. Bovendien konden we alleen “off hoppen” aan het begin van “onze” straat. Op het kaartje leek dit niet zo heel ver, maar het kaartje vertelde niet dat we enorme (en ik overdrijf deze keer niet) steiltes op moesten lopen. Nu heb ik hard getraind in de sportschool voor vertrek, maar dit!?!?!? De mensen die er geweest zijn, weten wat ik bedoel en de rest zal het straks met de foto’s moeten doen.
En het werd maar kouder en kouder… Uiteindelijk hebben we bevangen van de kou het hotel bereikt. Het viel vanmiddag al op dat hier de temperatuur een stuk lager ligt. Vanmiddag was het zo’n 18 graden (Celsius) en er stond een flinke wind. Maar in bus was het nog een paar graadjes gezakt en vooral als je in de schaduw van de gebouwen reed, was het erg koud. Morgen oorwarmers op en wanten aan!
Vanavond nog even een kroegje ingedoken, een Heineken gedronken en een Amerikaan gesproken die “that f*ckint retard Bush a bullet in his head wanted to shoot” (of zoiets). Leuk gesprek over de Amerikaanse politiek.

Morgen dus inchecken in het motel dat 25 meter terug ligt. Helaas is hier alles éénrichtingsverkeer, dus het zal wel weer een rit worden van 25 km.

Hoop dat de nachtrust wat beter is als gisteren, hoewel ik nu alweer een hoop herrie hoor (we slapen aan de wegkant), maar als je moe genoeg bent, slaap je wel. Toch?

Tot later,
Carlo en Heleen