Asheville (NC) - Gatlinburg (TN)
Door: Heleen
Blijf op de hoogte en volg Carlo en Heleen
30 Juni 2012 | Verenigde Staten, Gatlinburg
Wat een hitte vandaag! Gelukkig konden we de meeste tijd in de auto doorbrengen, want met 40 graden is 50 meter lopen eigenlijk al teveel. Vanmorgen hebben we voor ons doen uitgeslapen en waren we pas om 7.45 uur uit bed. Omdat er een kort ritje op het programma stond, konden we rustig aan doen.
Het ontbijt konden we nog nuttigen in het hotel, maar voor de lunch hadden we bedacht om weer wat brood en beleg te kopen. Dus werd het eerste doel van de dag een supermarkt zoeken. Maar zoals ik al eerder vermeldde hebben de Amerikanen van brood bakken geen kaas gegeten (trouwens van kaas maken, hebben ze ook geen kaas gegeten, maar dit terzijde), dus is het nog niet zo makkelijk om een supermarkt te vinden met lekker brood. (Het is überhaupt in dit deel van het land moeilijk om een goede supermarkt te vinden. De meeste foodmarkets zijn gewoon uitgebreide benzinestations, maar daar hebben ze al helemaal geen brood).
Dit keer gingen we het bij een Walmart proberen. Maar ook hier weer geen stokbroden. We hebben dus maar een soort italian bread geprobeerd, maar ook dit was niet helemaal top.
Om ongeveer half elf zaten we weer op de Blue Ridge Parkway voor de laatste 110 km van deze weg. We stopten weer bij een paar mooie uitzichtpunten en bij een punt waar een wandeling van ongeveer 4 km begon naar een waterval. Volgens het boekje was het van gemiddelde moeilijkheid, dus terwijl wij stonden te overleggen of we het wel of niet moesten doen in deze warmte, kwam er een man zwaar hijgend de laatste meters omhoog naar de parkeerplaats. Dit was voor ons genoeg reden om het NIET te doen. Eerst maar eens een jaar trainen voordat we zo’n wandeling voor onze rekening nemen.
De Blue Ridge Parkway sluit naadloos aan op het nationale park Great Smoky Mountains, maar aangezien er een plaspauze moest worden ingelast, zijn we even van de weg afgegaan en het dorpje Cherokee in gereden. Plaatsje zag er erg leuk uit (zeker met een lege blaas) en is dus een aanrader voor mensen die ooit nog eens die kant op gaan.
In het park zijn we de eerste de beste picknickplaats opgereden en ook dat is weer een belevenis. Er staan, denk, zo’n 60 tafels verspreid in een bos met bij elke tafel een barbecue. Dus alleen zelf vlees en houtskool meenemen en barbecuen maar! Als we dat hadden geweten… Nu moesten we het dus doen met ons italian bread en aardbeien. Ook lekker!
Na de lunch zijn we nog naar Clingmans Dome gereden. Dat is het hoogste punt van de Smoky Mountains. Als je geluk hebt, kijk je honderden kilometers ver, meestal zie je heel veel mist boven de toppen hangen (vandaar Smoky Mountains) en soms heb je de pech dat je boven de wolken zit en dan zie je dus helemaal niks. Wij zaten in het middelste gedeelte, dus we zagen wel de bergen, maar de toppen hingen allemaal in de mist. Blijft toch bijzonder om te zien, maar wel jammer dat we niet veel verder konden kijken.
Inmiddels liep het al weer tegen vieren en werd het tijd om ons hotel te zoeken. Die hadden we eergisteren al via internet geboekt, dus we konden er zo heen reden. Het plaatsje waar we zitten, ligt echt aan de rand van de Smoky Mountains en is echt supertoeristisch, maar ook wel superleuk. Het is wel jammer dat het zo heet is, want dat vreet energie. Ik had vantevoren opgezocht dat de gemiddelde temperatuur hier zo’n 30 graden zou zijn rond deze tijd van het jaar (en dat leek me al heet), maar het is nu wel extreem met bijna 40 graden. Jammer genoeg koelt het ’s avonds ook niet echt af, maar we hebben toch een rondje gelopen door het “dorp”.
We zitten weer in een leuk hotel (Zoder’s Inn: http://bit.ly/aBjH2) met gezellige balkonnetjes boven een kreek.
Als echte Amerikanen zijn we net met de auto naar de 400 meter verder gelegen liqour store gereden voor een fles Grand Marnier, want om weer 800 meter te gaan lopen in die hitte… ;)
Dan hebben we nog een nieuwe prijsvraag: Hoe noem je 0,1 mijl? Wij hebben het de mini-mijl gedoopt, maar we vermoeden dat er toch een officiële benaming voor is.
Bedankt weer voor jullie reacties en als antwoord op Trudy’s vraag: nee, we hebben geen last gehad van stroomuitval. Dat was volgens mij in Florida en daar zitten we (nog) niet.
Morgen gaan we in ieder geval weer een paar mooie routes in het park rijden, misschien een korte wandeling naar een waterval (hangt van de warmte af) en waarschijnlijk ’s middags een duik in het zwembad.
Er staan trouwens weer een paar nieuwe filmpjes op: http://bit.ly/LXgcsI
Het ontbijt konden we nog nuttigen in het hotel, maar voor de lunch hadden we bedacht om weer wat brood en beleg te kopen. Dus werd het eerste doel van de dag een supermarkt zoeken. Maar zoals ik al eerder vermeldde hebben de Amerikanen van brood bakken geen kaas gegeten (trouwens van kaas maken, hebben ze ook geen kaas gegeten, maar dit terzijde), dus is het nog niet zo makkelijk om een supermarkt te vinden met lekker brood. (Het is überhaupt in dit deel van het land moeilijk om een goede supermarkt te vinden. De meeste foodmarkets zijn gewoon uitgebreide benzinestations, maar daar hebben ze al helemaal geen brood).
Dit keer gingen we het bij een Walmart proberen. Maar ook hier weer geen stokbroden. We hebben dus maar een soort italian bread geprobeerd, maar ook dit was niet helemaal top.
Om ongeveer half elf zaten we weer op de Blue Ridge Parkway voor de laatste 110 km van deze weg. We stopten weer bij een paar mooie uitzichtpunten en bij een punt waar een wandeling van ongeveer 4 km begon naar een waterval. Volgens het boekje was het van gemiddelde moeilijkheid, dus terwijl wij stonden te overleggen of we het wel of niet moesten doen in deze warmte, kwam er een man zwaar hijgend de laatste meters omhoog naar de parkeerplaats. Dit was voor ons genoeg reden om het NIET te doen. Eerst maar eens een jaar trainen voordat we zo’n wandeling voor onze rekening nemen.
De Blue Ridge Parkway sluit naadloos aan op het nationale park Great Smoky Mountains, maar aangezien er een plaspauze moest worden ingelast, zijn we even van de weg afgegaan en het dorpje Cherokee in gereden. Plaatsje zag er erg leuk uit (zeker met een lege blaas) en is dus een aanrader voor mensen die ooit nog eens die kant op gaan.
In het park zijn we de eerste de beste picknickplaats opgereden en ook dat is weer een belevenis. Er staan, denk, zo’n 60 tafels verspreid in een bos met bij elke tafel een barbecue. Dus alleen zelf vlees en houtskool meenemen en barbecuen maar! Als we dat hadden geweten… Nu moesten we het dus doen met ons italian bread en aardbeien. Ook lekker!
Na de lunch zijn we nog naar Clingmans Dome gereden. Dat is het hoogste punt van de Smoky Mountains. Als je geluk hebt, kijk je honderden kilometers ver, meestal zie je heel veel mist boven de toppen hangen (vandaar Smoky Mountains) en soms heb je de pech dat je boven de wolken zit en dan zie je dus helemaal niks. Wij zaten in het middelste gedeelte, dus we zagen wel de bergen, maar de toppen hingen allemaal in de mist. Blijft toch bijzonder om te zien, maar wel jammer dat we niet veel verder konden kijken.
Inmiddels liep het al weer tegen vieren en werd het tijd om ons hotel te zoeken. Die hadden we eergisteren al via internet geboekt, dus we konden er zo heen reden. Het plaatsje waar we zitten, ligt echt aan de rand van de Smoky Mountains en is echt supertoeristisch, maar ook wel superleuk. Het is wel jammer dat het zo heet is, want dat vreet energie. Ik had vantevoren opgezocht dat de gemiddelde temperatuur hier zo’n 30 graden zou zijn rond deze tijd van het jaar (en dat leek me al heet), maar het is nu wel extreem met bijna 40 graden. Jammer genoeg koelt het ’s avonds ook niet echt af, maar we hebben toch een rondje gelopen door het “dorp”.
We zitten weer in een leuk hotel (Zoder’s Inn: http://bit.ly/aBjH2) met gezellige balkonnetjes boven een kreek.
Als echte Amerikanen zijn we net met de auto naar de 400 meter verder gelegen liqour store gereden voor een fles Grand Marnier, want om weer 800 meter te gaan lopen in die hitte… ;)
Dan hebben we nog een nieuwe prijsvraag: Hoe noem je 0,1 mijl? Wij hebben het de mini-mijl gedoopt, maar we vermoeden dat er toch een officiële benaming voor is.
Bedankt weer voor jullie reacties en als antwoord op Trudy’s vraag: nee, we hebben geen last gehad van stroomuitval. Dat was volgens mij in Florida en daar zitten we (nog) niet.
Morgen gaan we in ieder geval weer een paar mooie routes in het park rijden, misschien een korte wandeling naar een waterval (hangt van de warmte af) en waarschijnlijk ’s middags een duik in het zwembad.
Er staan trouwens weer een paar nieuwe filmpjes op: http://bit.ly/LXgcsI
-
01 Juli 2012 - 07:05
Die Belg:
hallo schattekes, de kids waren erg onder de indruk van het "beren" verhaal,so keep 'm comming the wild adventures off C&H! een gok naar de prijsvraag: 3 feet of 36 inch...valt volgens mij tussen de "standaard"benamingen in...
have fun!! -
01 Juli 2012 - 07:06
Belgje:
deze Carlo en Heleentje is wel heeeeel leuk!! -
01 Juli 2012 - 14:23
Thea De Jong:
Weer mooie verslagen, ben weer helemaal bij... :-) , veel plezier en op naar het volgende verlag!!! -
01 Juli 2012 - 15:27
Cobie:
Leuk. Verder geen commentaar, maar dan weten jullie dat we lezen. -
01 Juli 2012 - 16:24
IJtske:
Al die lunches zien er wel gezellig uit :D -
02 Juli 2012 - 07:27
Joke:
Hey Heleen en Carlo, weer als vanouds wat een leuke reisverslagen en foto's nog veel plezier en ik blijf jullie volgen -
02 Juli 2012 - 09:40
Remi:
0,1 mijl bestaat niet, want de amerikanen werken niet met het metriek systeem (zoals je weet uit Pulp Fiction, check out the big brains on brad!). Ze werken met de imperial yard (mile/yard/inch) en die verhoudingen slaan echt als een lul op een slagroomtaart.... -
05 Juli 2012 - 07:06
Ernst:
Remi heeft gelijk, maar met een beetje creativiteit zou je het een small block kunnen noemen. Er zitten 8 blocks in een mile. Dus zitten er ongeveer 10 small blocks in een mile :) Geniet er van!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
