Weer thuis :(

Weer thuis…

Het was de bedoeling dat Carlo het slotstuk zo schrijven, maar dat is door jetlag-perikelen en 5 verjaardagen in 24 uur (waarvan, eerlijk is eerlijk, 3 verjaardagen in één waren) niet gelukt. En vandaag is hij, met frisse tegenzin, weer aan het werk gegaan, dus heb ik me maar “opgeofferd”. Het laatste stuk schrijven is nooit leuk, want dan is het ECHT voorbij…

Donderdag de 30e juni was de laatste volle dag in Vegas en die hebben we heerlijk aan het zwembad benut. Het was een beetje minder heet dan de dagen ervoor (het was nu nog maar 35 graden), maar dat is toch nog heet genoeg voor mij om in de schaduw door te brengen. Veel bruiner dan toen ik weg ging ben ik dus niet geworden, maar Carlo heeft nog wel flink zijn best gedaan en heeft ouderwets liggen bakken op een bedje.
’s Avonds hebben we gebruik gemaakt van het (zeer uitgebreide) buffet van The Wynn en daarna was de tijd aangebroken om weer in te pakken. Gelukkig kwamen de koffers precies uit op 23 kilo elk, dus dat scheelde weer meezeulen van spullen in onze handbagage.
Na de inpaksessie zijn we toch nog even het casino ingedoken en eindelijk gingen we eens met winst terug naar onze kamer. We speelden roulette op machines, waarbij het balletje wel steeds live door een croupier in het wiel wordt gegooid. In het begin ging het bij mij nog niet zo goed, maar Carlo wist steeds de goeie nummers te voorspellen. Ik bleef echter stug volhouden met mijn nummers en uiteindelijk speelde ik quitte en ging Carlo met $100 winst van tafel. Eigenlijk moet bij de winst ook nog de 3 biertjes en de Grand Marnier worden opgeteld, want drank is gratis als je aan het gokken bent (alleen een fooi voor de serveerster), dus uiteindelijk hadden we zo’n $130 winst.
Terug op de kamer knipte ik om 2.00 uur het licht uit en dat was blijkbaar het sein voor de buren om een feestje te gaan beginnen in hun kamer… Wat een pokken-herrie!!! En aangezien de wekker al weer om 8.00 uur zou gaan, werd ik op z’n zachtst gezegd toch wat geïrriteerd. Tot 3.00 uur heb ik het uitgehouden en ben toen toch maar gaan bellen met de front-desk. Zij zouden stante pede de security er op afsturen en binnen 5 minuten was het dan ook stil! Als ik niet naar huis had gehoeven, had ik het waarschijnlijk een stuk beter kunnen “handelen” en had ik er ook geen “ophef” van gemaakt, maar ik zag al op tegen de in totaal 19 uur durende reis en dan kwam dit er ook nog eens bij… Daarna vlot in slaap gevallen en gelukkig heb ik hun afterparty die om 5.00 uur begon niet meer meegekregen, maar Carlo helaas wel…

Na een verkwikkende douche en het uitchecken de volgende morgen, zaten we om 9.15 uur in de taxi naar het vliegveld. Online inchecken was al gedaan, dus het was alleen nog een kwestie van bagage droppen. Daarna nog even ontbeten (Carlo) en een sigaretje gerookt bij de slotmachines (ook daar de jackpot niet gewonnen) en keurig op tijd (12.25 uur Vegas-tijd) vertrok het vliegtuig naar Memphis. Na een vlucht van een dikke 3 uur kwamen we daar om even over half 6 (Memphis-tijd) aan en dan is dus meteen op zoek naar een rookruimte. Die was er gelukkig in een bar en met op de achtergrond een blues-bandje (jaja, we waren weer in Memphis!) kwamen we nog even in gesprek met een Amerikaan die elke 5 weken op en af naar Bahrein reisde om daar in te olie te werken. Dus elke 5 weken had hij een vlucht Bahrein-Amsterdam-Texas en v.v. Ik moet er niet aan denken…
Ook de vlucht van Memphis naar Amsterdam ging keurig op tijd en we hadden prachtige plekken op de 17e rij met niemand voor ons en een zee van beenruimte. Dus na het eten, joggingbroek aan, slaappilletjes in onze mik en maffen!! Na een powernap van 4 uur was het al weer tijd voor het ontbijt, zette de landing in en landden we precies op tijd (11.25 uur Nederlandse tijd) op Amsterdam. Broer Kees stond al klaar en om 12.45 uur stonden we weer voor de deur in de Koraal. Uitpakken, opruimen, wasje in de wasmachine en daarna de powernap van het vliegtuig voortgezet op de bank.

Wat is de tijd weer gevlogen!! Dat merken we vooral nu we weer thuis zijn. Toen we in Denver zaten leek het wel een eeuw geleden dat we in Seattle waren aangekomen, terwijl het maar een week later was. Dat komt natuurlijk, omdat je zoveel ziet in een betrekkelijk korte tijd. Maar nu we thuis zijn, lijkt het alsof we maar een paar dagen zijn weggeweest. Heel tegenstrijdig dus…
We willen iedereen bedanken die met ons meegelezen hebben (al dan niet met reactie). Het is altijd leuk om te horen dat mensen meeleven!

Op naar de volgende vakantie (bestemming nog onbekend).