Strasburg (Virginia) - Roanoke (Virginia)

Vandaag stond een gemakkelijke route op het programma. We zouden over de zogenaamde Skyline drive, dwars door Shenandoah National Park rijden. Deze rit was maar 105 mijl (170 km), maar aangezien je maar 35 mijl per uur mag rijden (55 km/u), zou de rit ongeveer 3 uur duren. We waren weer vroeg wakker, dus we zouden ook weer vroeg op pad zijn. Dat zou weer betekenen dat we vroeg aan het einde van deze Skyline Drive zouden zijn. Daarom besloten we maar weer op het plan om te gooien en 2 dagen in één te doen. We zouden vandaag tot Waynesboro rijden en dan morgen tot Roanoke over de Blue Ridge Parkway (speciaal voor Belinda nog even Blue Ridge genoemd, zodat ze weer de hele dag met het lied van John Denver in haar hoofd zit).

Op de valreep boekte we ook meteen een hotel voor vannacht, zodat we niet hoefden te gaan zoeken. Om ongeveer 08.30 uur zaten we weer bepakt en bezakt in de auto, na een karig ontbijt in het hotel, en om even voor negenen waren we in het park. Dit park heeft 75 uitzichtpunten over 170 km, dus bijna één uitzichtpunt per 2 km. Je weet hoe dat gaat: in het begin wordt bij elk uitzichtpunt gestopt. Na een stuk of 5 uitzichtpunten stopten we om de 2 uitzichtpunten. Na een stuk of 10 uitzichtpunten pakten we alleen nog de uitzichtpunten aan de linkerkant (want die was mooier) en na 20 uitzichtpunten hielden we de uitzichtpunten voor gezien en genoten we (vooral ik natuurlijk, want Carlo is meer van de geschiedenis) van de natuur. Net nadat we dat weer eens tegen elkaar hadden bevestigd, zagen we vlak voor ons een zwarte beer de weg oversteken. Aan de grootte te zien was het nog een jonge beer, maar we konden ons geluk natuurlijk niet op. Natuurlijk schrok hij van ons en rende het bos in, maar daar bleef hij weer aan de rand van het bos staan, zodat we hem mooi op de foto en op de film konden nemen. We wisten dat er zwarte beren in het park voorkwamen, maar ze zouden zich zo zeldzaam laten zien, dat we er helemaal geen rekening mee hadden gehouden. Na de walvissen, was dit dus zeker weer een hoogtepuntje en is Carlo aan het twijfelen of hij niet overstapt van geschiedenis naar natuur.

Weer een paar kilometer was ik even aan het filmen en ja hoor! Daar stonden 2 hertjes aan de rand van het bos. Carlo dus weer in de remmen en ook deze hertjes bleven netjes staan, zodat we ze rustig konden filmen (helaas mislukt) en op de foto konden nemen. Verder zijn we nog diverse eekhoorns tegen en een wasbeer (maar die was doodgereden door een auto, dus die telt eigenlijk niet…)

Om ongeveer half één waren we aan het einde van Skyline Drive en deze weg gaat eigenlijk automatisch over in de Blue Ridge Parkway. Maar eerst moesten we nog voor onze lunch zorgen, dus we het dichtstbijzijnde plaatsje (Waynesboro) binnen gereden. We vonden er wel een supermarkt, maar de Amerikanen weten niet echt wat lekker brood is en vaak komen ze wel weg met French Bread (stokbrood dus), maar zelfs het French bread zag er niet uit (het was zo hard dat je er iemand mee neer kon slaan). We hebben wel weer wat drinken en fruit ingeslagen, maar het idee om weer gezellig te gaan picknicken langs de Blue Ridge Parkway viel daarmee een beetje in het water. De Subway kon de pijn een beetje verzachten door ons een lekkere footlong Chicken Teriyaki en 6inch Chicken Ranch voor te schotelen. Inpakken, wegwezen en opeten bij de eerste picknickplek. Ehmm… niet dus. Picknickplek gesloten wegens werkzaamheden. Geen paniek: op naar de volgende. Die was wel open, maar de omgeving werd ontsiert door 3 gigantische bulldozers. Ook niet echt geweldig, dus maar weer een paar kilometer doorrijden en ja hoor: bij een prachtig uitzichtpunt hebben we lekker ons broodje opgepeuzeld.

Omdat de Blue Ridge Parkway verdacht veel leek op de Skyline drive en omdat ik reed en omdat er geen wilde dieren meer te zien zouden zijn en omdat Carlo toch wel eens een stukje EK wilde zien, zijn we na zo’n 30 kilometer afgeslagen en via de snelweg naar ons hotel gereden.
Zoals ik al zei: gelukkig hadden we het hotel al geboekt, zodat we niet hoefden te zoeken en kon Carlo nog net het laatste half uurtje van Duitsland – Italie meepakken en heb ik een frisse duik in het zwembad genomen.
Vanavond zijn we nog even Roanoke zelf in gereden en hebben daar een hapje gegeten.

We zijn nu dus weer een dag ingelopen op het schema en die gaan we waarschijnlijk invullen in Charleston. Daar zouden we oorspronkelijk 2 nachten blijven, maar er is daar zoveel te zien, dat we er waarschijnlijk 3 nachten zullen blijven. Maar goed… Morgen kunnen de plannen weer heel anders zijn.

Het wordt warmer en warmer vandaag zaten we rond de 30 graden en hoe verder zuidelijk we gaan hoe warmer het wordt. Voordeel is dat we langzaam kunnen acclimatiseren.

@die Belg: Zaterdag 21 juli een hapje eten. Komt het dan uit?
@Cobie: We zijn naar mijn weten nog niks tegengekomen over Mother Jones, maar ik zal er vanaf nu op gaan letten.
@Trudy: de Carlo-dienst valt mee hoor. Ik heb zelf ook vakantie, dus kan ook wat meer hebben. Sterker nog: soms heeft Carlo gewoon Heleen-dienst! Maar bedankt voor je medeleven :).

Er zijn ook weer nieuwe filmpjes op:
http://www.youtube.com/user/carloenheleen?feature=mhee