Seattle

De jetlag is weer als een bom ingeslagen! Vannacht elk uur wel wakker geworden en vanaf 4.00 uur zo goed als niet meer geslapen. Dus om 6.00 uur maar uit bed gegaan, joggingbroek aan en naar beneden gegaan om een sigaretje te roken. Koffers herpakt (nu hebben we allebei weer een eigen koffer en zit niet alles meer verdeeld) en gedoucht en toen was het nog pas 7.30 uur.

Het eerste wat op het programma stond was een bezoek aan de Bank of America. Dat is het hoogste gebouw van Seattle en heeft op de 73e verdieping een observatie-deck. Veel goedkoper en hoger dan de Space Needle. Dit móest vandaag, want in het weekend is hij gesloten. Grappig is dat je gewoon tussen de zakenlui in de lift stapt. Hoef je in New York niet te proberen, want dan word je eerst nog driedubbel gecheckt.
De Bank of America ging pas om 8.30 uur open, dus we hadden nog een uur te overbruggen. Dat uur konden we mooi gebruiken om uit te zoeken waar we zondag de huurauto op moeten halen en om te ontbijten. Klokslag 8.30 uur liepen de bank binnen om vervolgens naar de 40e verdieping te “vliegen” en daar over te stappen op een andere lift naar de 73e verdieping. Helaas, helaas was het bewolkt, dus een heel ver uitzicht hadden we niet, maar het was zeker de moeite waard!

Om 9.00 uur hadden we alles wel bekeken en de nodige foto’s gemaakt. Zo’n beetje alles opent pas om 10.00 uur en aangezien het redelijk frisjes was en er wat miezerregen viel, besloten we eerst een warme chocomelk te drinken bij de Starbucks op de 40e verdieping. Ook hier nog een behoorlijk uitzicht trouwens. Daarna zijn we langzaam maar zeker op pad gegaan naar Pioneer Square. Hier startte namelijk The Underground Tour om 10.00 uur. Dit is een wandelroute van zo’n 1,5 uur en die gaat , je raadt het al, ondergronds.
In 1889 heeft een grote brand het zakendistrict plat gelegd. Het plan was om bovenop de brokstukken de stad opnieuw op te bouwen. Omdat de winkeliers dat te lang vonden duren hebben zij zelf tussen de brokstukken door hun winkels weer geopend, terwijl boven hen een hele nieuwe verdieping werd gecreëerd. Hierdoor ontstond dus een heel gangenstelsel en toen alles klaar was, zijn de winkeliers dus allemaal naar de nieuwe, bewoonde wereld een verdieping boven hen getrokken. Tijdens de tour zijn we dus door dat gangenstelsel gelopen en werd er van alles uitgelegd over die tijd.

Inmiddels was het 11.30 uur en de temperatuur gelukkig ook wat aangenamer. Het volgende op het programma was de bibliotheek (ontworpen door Rem Koolhaas), maar die waren we toevallig al tegengekomen toen we zaten te ontbijten. (H: “Volgens mij zit de bibliotheek hier ook in de buurt”. C, een minuut later wijzend naar de overkant: “Wat is dat eigenlijk voor een gebouw?” H: “Het zal toch niet…” En ja hoor, dat was dus de bibliotheek. Helaas nog niet open, dus maar gewoon een fotootje geschoten. En nog een slechte foto ook…).

Aangezien het nog vroeg was en we gisteren al even over Pike Place Market waren gelopen (wat ook voor vandaag op het programma stond), zijn naar de haven gelopen om naar Seattle’s Aquarium gelopen. Om een lang verhaal kort te maken: Als je erg van vissen houdt en van kinderen, dan is het een aanrader. Anders is het zonde van het geld.
Na het aquarium zijn we nog even langs de haven gelopen met allemaal leuke winkeltjes en restaurantjes en via Pike’s Place Market en de Mac zijn we terug naar het hotel gewandeld.
Terwijl we beneden nog even zaten te roken, kwamen we in gesprek met een gozer die van Montana naar San Francisco aan het liften was. Hij bietste een sigaretje en gaf ons wat tips (waar we niks mee konden, omdat we een hele andere richting opgingen). Bij het afscheid nemen vroeg hij ons om wat geld voor een broodje. In ruil konden we een joint van hem krijgen. Wiet of hasj. We mochten zelf kiezen. Beleefd hebben we dit afgeslagen, maar hebben hem wel een paar dollar gegeven voor een broodje.

Over San Francisco gesproken… Seattle is behoorlijk heuvelachtig. Zo heuvelachtig dat het ons deed denken aan San Francisco. Ook hier weer gedeeltes waar ik (letterlijk) als een berg tegenop zag.

Hoewel ik het gevoel heb, dat ik de hele dag als een (verkouden) zombie heb rondgewandeld, lukte het me niet om vanmiddag een dutje te doen. Carlo heeft daar minder moeite mee…
Vanavond nog even wat gegeten bij een Thais restaurantje en straks maar proberen om wat uurtjes slaap te pakken. Ik hoop dat het lukt, want ik krijg het idee dat ik weer tot leven begin te komen…

Morgen doen we Duck Tour (http://www.ridetheducksofseattle.com/) en verkennen we de buurt bij de Space Needle.

Tot morgen!