Los Angeles - Amsterdam - Katwijk

Hoi allemaal,

We zijn nu 2 dagen weer op Hollandse bodem en het einde van de vakantie willen we natuurlijk ook nog even met jullie delen. Een terugreis met ups en downs. Voor het gemak (ook voor mezelf, want ik snapte af en toe ook niks meer van die tijden) heb ik achter alle plaatstelijke tijden de Nederlandse tijd er even achter geplaatst.

We hadden de wekker gezet voor vrijdag om 6.15 uur (15.15 uur Nederlandse tijd) gezet, want we wilden om 7.00 uur (16.00 uur) op het vliegveld zijn. Drie minuten voor de wekker ging schrok ik wakker en zag op de wekker 8.12 uur staan! Ik schrok me wild want we zouden om 10.00 uur (19.00 uur) de lucht in gaan. Dus ik geef een gil naar Carlo dat we er onmiddellijk uit moeten. Die reageert op zijn beurt weer heel rustig, dat ik eerst mijn bril maar eens op moest zetten… en…. dat scheelde inderdaad 2 uur. Gelukkig! Carlo heeft die nacht maar 3 kwartier geslapen. Kon gewoon niet in slaap komen. Ik heb nog een uur of 5 slaap gepakt.
Toch nog even snel douchen, de koffers weer dichtmaken en om 6.45 uur (15.45 uur) stonden we beneden op de shuttlebus naar het vliegveld te wachten.
Om 7.15 uur (16.15 uur) stonden we bij “onze” terminal in de rij te wachten voor de incheckbalie. En toen begonnen de problemen. Onze vlucht zou dus via Chicago naar Amsterdam gaan. Er schoven 2 Nederlandse jongens nogal gestresst achter ons in de rij en van hen hoorden we dat de vlucht naar Chicago was geannuleerd en dat we “re-scheduled” waren voor de vlucht naar Chicago de volgende dag. Nee hè!?!?! Op een gegeven moment komt er een vrouwtje van United Airlines langs de rij lopen en riep alle mensen op die naar Chicago zouden vliegen op om in een andere rij aan te sluiten. Daar zou geprobeerd worden om een passend alternatief te vinden.
Dus wij weer als makke koeien naar de andere rij en voor en achter ons sloten steeds meer Nederlanders aan. Uiteindelijk waren we na een half uurtje aan de beurt en de baliemedewerkster van United kwam met het volgende alternatief. We zouden van Los Angeles naar Denver vliegen, dan naar Frankfurt en van Frankfurt naar Amsterdam. In plaats van 9.15 uur Nederlandse tijd zouden we dan om 14.00 uur aankomen. Een beetje bedremmeld vroegen we of we wel goede plaatsen zouden hebben in verband met Carlo’s lengte. Of course, zei ze, I booked you First Class. Uhmm… Nou…. Ok dan maar.
Uiteindelijk hadden al onze Nederlandse medereizigers een alternatieve vlucht. De ene vloog via San Francisco, de ander weer via Washington en wij dus via Denver, maar allemaal dezelfde laatste vlucht vanaf Frankfurt. Om even van alle schrik te bekomen zijn we eerst maar even buiten gaan roken. Onze vlucht zou nu om 11.17 (20.17 uur) vertrekken, dus we hadden weer wat speling. Buiten aangekomen zijn we onze instapkaarten eens goed gaan bekijken. Drie opvallende dingen:
1. Er bleek nog een tussenstop te zijn in Washinton. Dat betekende dus in plaats van de oorspronkelijke één overstap in Chicago, dat we nu 3 overstappen (Denver, Washington en Frankfurt) hadden.
2. We zaten op geen één van de 4 vluchten naast elkaar.
3. We hadden geen idee hoelang de vluchten duurden, omdat we ook niet wisten wat het tijdsverschil in de verschillende plaatsen was.

Om ongeveer 10.30 uur meldden we ons bij de gate en gingen langs de rij van het “gewone” volk over de rode loper voor de First-Class-reizigers. In het vliegtuig aangekomen ben ik meteen gaan ruilen met een andere passagier, zodat we toch naast elkaar zaten. Hier kwamen we er ook achter dat de eerste vlucht 2 uur zou duren en dat het in Denver een uurtje later was. We zaten nog niet of de stewardess kwam al met glazen (dus geen plastic bekertjes) jus d’orange en water aan (geen champagne???) en konden we kiezen wat we later wilden eten. Een salade met grote garnalen of een warme kip-wrap. De stoelen waren voor vliegtuig-begrippen gigantisch. Uiteindelijk stegen we met iets vertraging (zo’n 20 minuten) om 11.40 uur (20.40 uur) op. De vertraging kwam door één man en die werd een flink voor lul gezet door de stewardess toen hij binnen kwam. Ze riep om dat hij er was en of we hem een groot applaus wilden geven… Dat te laat komen, doet hij waarschijnlijk nooit meer.
Prachtige vlucht trouwens over de Grand Canyon. We hadden nog getwijfeld om vanuit Las Vegas een vliegtuig/helicoptervlucht over de Grand Canyon te nemen, maar dat was wat duur. Nu hadden we hem gratis!

Om 14.40 uur (22.40 uur) landden we in Denver en onze volgende vlucht naar Washington zou om 15.30 uur (23.30 uur) gaan. We hadden dus nog 50 minuten om onze gate te zoeken. Gelukkig zat deze vlakbij de gate waar we uitstapten en daar aangekomen zagen we dat er ook hier een kwartier vertraging was. Op zoek dus maar naar een rookplek en ja hoor… die was er! Het was een afgesloten bar, waar een consumptie verplicht was. Alsof we nog niet genoeg te drinken hadden gehad in die First Class. Toen ons nicotine-gehalte weer op peil was zijn we weer naar onze gate gelopen en weer netjes over de rode loper het vliegtuig in. Ook hier hetzelfde ritueel: meteen weer de plaatsen geruild, de reis bleek 3 uur te duren naar Washington met een tijdsverschil van 2 uur, glaasje drinken, wat pindaatjes, weer je eten uitkiezen en lekker languit zitten.
Om 15.55 uur (23.55 uur) stegen we op en om 21.00 uur (3.00 uur zaterdag) landden we in Washington. Weer snel de goede gate zoeken, want de volgende vlucht ging alweer 50 minuten later. Hier was het wat verder lopen naar de goede gate en daar kwamen we een kwartiertje later aan. En oh wonder: de rookruimte zat naast de gate. Op dat extra sigaretje had ik al niet meer gerekend…

Bij de gate en in het vliegtuig voltrok weer hetzelfde ritueel. Rode loper, stoelen wisselen, hier wel champagne, menu werd uitgedeeld. Er waren 2 verschilletjes ten opzichte van de vorige vluchten. De stoelen waren nog luxer. Deze kon je bijna helemaal plat leggen (zonder dat je achterburen er last van hebben) met een voetenbank, dus je kon heerlijk languit. Ik dan, want Carlo is daar nog steeds te lang voor, maar ook hij zat prinsheerlijk, want ook de hoofdsteun kon omhoog, zodat hij niet met een “geklapte” nek zat. Bovendien kreeg je een persoonlijk toilettasje met dikke sokken, oordopjes, ooglapje, tandenborstel en tandpasta en een lekkere crème tegen het uitdrogen.
Het tweede verschil zat hem in het “plebs” wat nu langsliep. Op de vorige vluchten hadden we daar geen last van, maar hier kwam het voetvolk langs je lopen om naar hun karige plaatsen te lopen. Er waren ook nog steeds mensen die het presteerden om naar “onze” toiletten te gaan en niet gewoon naar de toiletten in “hun” gedeelte. De brutaliteit!!
We kozen voor het eten het express-diner. Dat betekent dat je alles tegelijk krijgt, voorgerecht, hoofdgerecht en nagerecht. We hoefden dan niet te wachten tussen de gangen en konden lekker vroeg gaan slapen. Slaappil genomen, stoel plat, oordoppen in en slapen. Wonderwel lukte het me deze keer wel om te slapen. We hebben zo’n 3 uur geslapen, wat voor mij persoonlijk een record is.
De vlucht duurde zo’n 7,5 uur en om ongeveer 12.00 uur (eindelijk in onze eigen tijdzone!!) landden we op Frankfurt. Ook hier hadden we weer zo’n 50 minuten overstaptijd. En die hadden we ook echt nodig! Het was echt een pokkeneind lopen, trap op, trap af, weer trap op, security door (op alle vluchten binnen Amerika was dat niet nodig) en zo’n 10 minuten voordat we zouden opstijgen stapten we het vliegtuig in. Deze keer hadden we gewone plaatsen, maar voor een vlucht van een uurtje namen we daar maar genoegen mee. We hebben ook niet meer geprobeerd te wisselen om diezelfde reden. Ik zat naast een mevrouw die net zo’n soort reis als ons achter de rug had (vanuit Calgary) en achteraf bleek dat haar man naast Carlo zat. Wat een toeval. Hadden we toch gewoon makkelijk kunnen ruilen, maar na die voettocht op Frankfurt, waren we blij dat we zaten.
Ook hier zijn we weer met wat vertraging vertrokken, maar dat maakte de piloot in de lucht weer goed, zodat we uiteindelijk netjes om 14.00 uur landden in Amsterdam. En… de koffers waren ook weer meegekomen. Met al die overstappen hadden we daar toch een hard hoofd in. We wisten in ieder geval dat ze op de vlucht van Denver naar Washington meegekomen waren, want daar zag Carlo dat ze in het vliegtuig geladen werden, maar verder was het toch maar afwachten.

Om 15.30 uur reden we de Koraal binnen. Eindelijk. Nicht IJtske, die ook op het huis heeft gepast, heeft ons opgehaald en vertelde dat de wasmachine het begeven had. Nu was dat ding al 14 jaar, dus op zich zat het er aan te komen, alleen het tijdstip was wat vervelend met 2 koffers vuile kleding. Elk nadeel, hep z’n voordeel, want nu heb ik de was meteen bij de verschillende zussen gedropt en kreeg het keurig gewassen (bij sommige ook opgevouwen) terug.

En toen begon het verwerken van de jetlag. We zijn meteen wat familiebezoekjes af gaan leggen. Even naar mijn zussen om de was te droppen en de verhalen te vertellen, daarna nog even naar Carlo’s vader en moeder om te condoleren met het verlies van oma, patatje gehaald, om 22.00 uur naar bed en om 4.00 uur klaarwakker! Gelukkig zijn we na een uurtje ofzo toch weer in slaap gevallen.
Zondagmorgen even naar opa toe om te condoleren. Oma lag opgebaard in haar eigen kamer en gelukkig konden we nog even bij haar kijken. Daarna de familie De Vreugd bezocht (we hadden nog niet iedereen gezien) en de housewarming van een ome Fred en tante Ans bezocht. ’s Avonds was ik van plan dit stuk te plaatsen, terwijl Carlo de EK-finale doorworstelde (tegen de slaap), maar je raadt het al… geen verbinding met internet. Ik heb dus flink zitten klooien en de uiteindelijke remedie was: de modem aan en uit. Het was inmiddels al een 23.00 uur, dus ik had geen zin meer om dit stuk te tikken.

Vannacht weer om 5.00 uur klaarwakker. Het is in ieder geval al weer een uurtje later dan gisteren.
Vanmorgen dus de begrafenis en het was een hele mooie dienst. Daarna wasmachine gekocht en boodschappen gedaan en nu ben ik dus eindelijk aan het stuk toegekomen, terwijl Carlo na de begrafenis weer aan het werk is gegaan.

Alles nog even resumerend:
1. We hebben echt een fantastische reis gemaakt. Onze persoonlijke hoogtepunten zijn Bryce Canyon en Las Vegas, maar ook Yosemite en San Francisco waren geweldig, om maar van het weekje relaxen op Hawaii te zwijgen.
2. We hebben 3500 km (2200 mijl) gereden. Volgens de verstokte Amerika-gangers op de forums op internet zijn we er doorheen geracet en hebben we op deze manier niet kunnen genieten, maar dat bestrijden we. Tuurlijk zullen we dingen gemist hebben, maar wat niet weet, wat niet deert en we hebben er volop van genoten.
3. 230 foto’s bewaard (veel meer gemaakt, maar ook veel gewist)
4. Amerika is een heel leuk land met hele leuke mensen. Ik moest er eigenlijk niks van hebben, maar ben helemaal van mening veranderd (blijkbaar kan ik dus van mening veranderen :)). Ik kan het iedereen aanraden, want er is voor elk wat wils. We gaan zeker nog eens terug naar (een ander gedeelte) van Amerika.
5. We vonden het allebei heel leuk om de reisverslagen te schrijven. We hadden vantevoren niet gedacht dat we het vol zouden houden. Elke ochtend waren we ook weer heel benieuwd naar de reacties. Erg leuk om te lezen.
6. Dit was ons oorspronkelijke vluchtplan:
Honolulu – Los Angeles vertrek 26-6 13.05 uur (Nederlandse tijd 27-6 om 01.05 uur)
aankomst 26-6 21.32 uur (Nederlandse tijd 27-6 om 06.32 uur)
Vliegtijd: 5.27 uur
Los Angeles – Chicago vertrek 27-6 09.57 uur (Nederlandse tijd: 27-6 18.57 uur)
aankomst 27-6 16.06 uur (Nederlandse tijd: 28-6 23.06 uur)
Vliegtijd: 4.09 uur
Chicago – Amsterdam vertrek 27-6 18.22.00 uur (Nederlandse tijd: 28-6 01.22 uur)
aankomst: 28-6 09.15 uur (= Nederlandse tijd)
Vliegtijd: 7.53 uur
Totale vliegtijd: 17.29 uur in 32.15 uur

Uiteindelijke vluchten
Honolulu – Los Angeles vertrek 26-6 13.05 uur (Nederlandse tijd 27-6 om 01.05 uur)
aankomst 26-6 21.32 uur (Nederlandse tijd 27-6 om 06.32 uur)
Vliegtijd: 5.27 uur
Los Angeles-Denver vertrek 27-6 11.40 uur (Nederlandse tijd 27-6 20.40 uur)
aankomst 27-6 14.40 uur (Nederlandse tijd 27-6 22.40 uur)
Vliegtijd: 2 uur
Denver-Washington vertrek 27-6 15.55 uur (Nederlandse tijd 27-6 23.55 uur)
aankomst 27-6 21.00 uur (Nederlandse tijd 28-6 03.00 uur)
Vliegtijd 3 uur
Washington-Frankfurt vertrek: 27-6 22.30 uur (Nederlandse tijd: 28-6 04.30 uur)
aankomst: 28-6 12.00 uur (=Nederlandse tijd)
Vliegtijd: 7.30 uur
Frankfurt-Amsterdam vertrek: 28-6 13.10 uur
aankomst: 28-6 14.00 uur
Vliegtijd: 50 minuten
Totale vliegtijd: 18.47 uur in 37 uur.

Tot zo ver onze belevenissen. Bedankt voor jullie belangstelling en voor alle lezers die we niet (meer) spreken: tot onze volgende reis!

Carlo en Heleen.