13 juni 2008 Death Valley - Lee Vining

Hallo allemaal,

Vandaag een berichtje uit Lee Vining aan de voet van Yosemite Park. Vandaag hebben we zo’n goedgevulde dag gehad, dat we zelfs voor liggen op schema.
Vanmorgen zijn we weer vroeg vertrokken uit Death Valley. Na een frisse douche en een ontbijtje (voor mij een kopje thee en een glas jus d’orange) stapten we om ca. 8.00 uur in de auto. Het was mijn beurt om door die “mooie” woestijn te rijden. Die Amerikanen willen ook zo nodig een woestijn, maar dit leek nergens op. Woestijn hoort zand te zijn!! En dit was gewoon een dorre rotsachtige bende met af en toe een zandduintje… Maar goed, Carlo heeft gisteren al in zijn stuk gezet, dat we het over dit punt oneens waren en nu zie ik bij de reacties dat ome Ernst het nog even opgezocht had in de Dikke Van Dale. Nou die Dikke Van Dale heb ik ook nog nooit geloofd!
Eigenlijk is er onderweg niets noemenswaardig gebeurd en zijn we lekker doorgescheurd (niet boven de max. snelheid hoor, want de boetes zijn hier torenhoog, schijnt het). Al om 12.00 uur waren we bij ons motel, maar de kamer was nog niet schoon gemaakt, dus we moesten wachten. Daarom zijn we maar even naar de plaatselijke VVV gegaan om wat informatie in te winnen over Yosemite Park. Doordat we zo doorgereden hadden, hadden we nu in principe een middag over en we besloten die maar in het park door te brengen.

Yosemite National Park is een prachtig gebied. Sneeuw wisselt af met groene weilanden, van de rotsachtige bergen rij je in de dennenbossen en van rustig kabbelende beekjes kom je ineens bij prachtige watervallen.
Ik moet eerlijk bekennen dat we het park wel als een stel Japanners hebben doorkruist. Af en toe een fotostopje, maar dat was het dan ook. Dit is overigens helemaal onze keus, want waarom zou ik een uur bij een waterval gaan kijken, als je het in 5 minuten ook gezien hebt…
Op de terugweg zouden we nog de beroemde Seqouia-bomen gaan bekijken. Dit schijnen enorme bomen te zijn van soms wel een paar meter dik. In de gids stond dat het ongeveer 1,5 km lopen was, dus met mijn sportschool-carriere moest dat te doen zijn. Aangekomen bij het begin van het pad, bleek dat het inderdaad 1,5 km lopen was, maar dat het wel zo’n 2 tot 3 uur zou kunnen duren. Het schijnt een enorm hoogteverschil te hebben en aangezien we er pas om 16.30 uur waren en mijn kuiten nog niet zó getraind zijn, hebben we maar besloten om terug te gaan naar het motel. Dit was nog een kleine 2 uur rijden.

Om ongeveer 18.00 uur checkten we in in ons motel en we hadden een schattig soort chaletje toegewezen gekregen. Het is klein, maar fijn (en schoon).

Net nog even een hapje gegeten bij het barbecue-restaurant 100 meter verderop. We lezen dus nu ook dat Nederland wéér gewonnen heeft en “we” de kwartfinale dus al hebben gehaald. Goed nieuws (maar weer niet voor onze verschillende poules),
We hebben trouwens steeds pech met het bereik van onze mobiele telefoons als Nederland speelt. Maandag zaten we in de middle of nowhere en ook hier is weer geen mobiel bereik.

Door deze middag in Yosemite Park liggen we flink voor op schema, want eigenlijk waren we dit morgen van plan. We hebben daarom besloten om morgen meteen door te rijden naar San Francisco. Op de weg van hier naar San Francisco is eigenlijk weinig te beleven en zo kunnen we deze extra dag daar besteden. Gelukkig hadden we nog geen hotel/motel voor volgende nacht besproken, dus we kunnen kijken hoe ver we morgen komen.

Nog even over de foto’s. Je kunt alleen foto’s plaatsen die kleiner zijn dan 2Kb (ofzo) en die van ons zijn allemaal groter, dus jullie zullen echt moeten wachten tot we weer thuis zijn.

Tot morgen (hopelijk)!
Carlo en Heleen

p.s. Hier is “high”speed-internet, maar het duurt een kwartier voor een pagina is geladen. De spanning was te snijden, toen we de uitslag van het Nederlands elftal opzochten!